بیماری آسم به عنوان یکی از شایع ترین اورژانس‌های تنفسی در کار بالینی از اولیت‌های تحقیق در کشورمان می‌باشد. یکی از مهمترین مباحث در این بیماری نحوه اداره کردن حمله حاد آسم است. به نظر می ‌رسد در بسیاری از مراکز اورژانس ما اشکالاتی در ارزیابی شدت حمله آسم و نحوه درمان آن وجود دارد.به این منظور در یک مطالعه case series بر روی 90 بیمار با حمله حاد آسم در اورژانس بیمارستان امام خمینی در سال 1378، روش ارزیابی شدت حمله، نحوه درمان دارویی (شامل نوع، مقدار و راه تجویز دارو و همچنین ترتیب تجویز داروها). روش ارزیابی اثر بخشی داروها و عوامل موثر در تصمیم به ترخیص بیمار مورد بررسی قرار گرفتند.در ارزیابی شدت حمله و میزان اثر بخشی داروها و تصمیم به ترخیص، اساسا از پیک فلومتر استفاده نشده بود. دوز تجویز شده سالبوتامول در اکثر موارد کم بوده و با وجودی که تمامی بیماران با MDI درمان شدند و نه با نبولایزر، spacer در هیچ موردی به کار گرفته نشده بود. همچنین از پالس اکسی متر استفاده نشده و ترتیب تجویز داروها نیز مطابق الگوریتم مشخصی نبوده است.در مجموع به نظر می‌رسد که با ارایه راهکارهای ساده و همچنین وسایل ارزان و در دسترسی چون spacer و پیک فلومتر تا حد بسیار زیادی مشکلات فوق قابل حل خواهد بود.