کم شنوایی شایعترین اختلال حسی در کودکان است. در یک برنامه مدون غربالگری نوزادان در آمریکا دیده شد در هر 100000 تولد، سه مورد مبتلا به PKU،۲ مورد گالاکتوزمیا، 2 مورد هیپرپلازی آدرنال، 28 مورد هیپوتیروییدی، 47 مورد کم خونی سلول داسی و بالاخره 314مورد مبتلا به کم شنوایی بودند.در کشورهای پیشرفته غربالگری نوزادان به دو منظور انجام می‌شود: 1-با تشخیص زودرس و شروع توانبخشی به موقع در دوره ‌ای که پتانسیل سیستم عصبی مرکزی کودک در بالاترین سطح توانایی و ساختار پذیری خود قرار دارد، نتایج بهتری به دست می ‌آید. 2- از معلولیت‌های ثانویه پیشگیری می‌شود.تنها راه تشخیص به موقع کم شنوایی کودکان، غربالگری شنوایی در دوره نوزادی است. بهترین سن تشخیص کم شنوایی در کودکان قبل از 3 ماهگی و بهترین زمان شروع توانبخشی قبل از 6 ماهگی است. این مطالعه مقطعی در بین 450 کودک زیر 16 سال مبتلا به کم شنوایی مراجعه کننده به کلینیک رفاه ناشنوایان از فروردین 1374 تا آذر ماه 1374 صورت گرفت. در مطالعه ما طیف کم شنوایی ‌ها با مطالعات کشورهای پیشرفته مطابقت ندارد که به علت عدم توجه والدین و پزشکان به موارد خفیف و متوسط کم شنوایی است. در کلینیک رفاه ناشنوایان وابسته به سازمان بهزیستی حداقل سن تشخیص کم شنوایی 3 سالگی است که نشان می ‌دهد در بهترین شرایط با 2.5 سال تاخیر در تشخیص روبرو هستیم و می‌دانیم اثرات این تاخیر جبران ناپذیر است. برای مقابله با معضل تاخیر در تشخیص کم شنوایی کودکان پیشنهاد می‌شود به دو راهکار جدی ‌تر بیندیشیم: 1- غربالگری نوزادان از نظر کم شنوایی و پی گیری این آزمون‌ها حداقل تا 6 سالگی2- افزایش سطح آگاهی همکاران متخصص کودکان و پزشکان عمومی از شیوع کم شنوایی در کودکان و اهمیت تشخیص زودرس آن