زمینه: بای پسهای اینفرااینگوینال برای درمان ایسکمی حاد اندام تحتانی اندیکاسیونهای مشخصی دارد و مطالعات مختلفی جهت بررسی patency و عوامل موثر بر روی آن انجام شده است. ولی بندرت مطالعه ای بر روی موارد اینگونه اعمال جراحی بدنبال تروما در دسترس می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان موفقیت اولیه و ثانویه بازسازی عروقی اینفرااینگوینال با استفاده از ورید صافن خود فرد در درمان ایسکمی اندام تحتانی در بیماران ترومایی است.روش کار: این مطالعه به روش توصیفی- آینده نگربر روی بیماران ترومایی که تحت بازسازی عروقی اینفرااینگوینال با استفاده از ورید صافن خود فرد در بیمارستان شهدای تجریش طی سالهای 1379-1383 قرار گرفته اند، انجام شده است. ابتدا بیماران از نظر علت مراجعه و علایم ایسکمی و سپس از نظر، نوع بای پس و بررسی نبض دیستال و عوارض بعد از عمل مورد مطالعه قرار می گرفتند، سپس جهت پیگیری به مرکز فراخوانده می شدند و از نظر علایم کلینیکی و نبض دیستال معاینه می شدند و توسط یک متخصص رادیولوژی سونوگرافی داپلر رنگی شریانی انجام می شد.یافته ها: پنجاه و هفت بیمار در اثر تروما نیاز به بازسازی عروقی اینفرااینگوینال با استفاده از ورید صافن اتولوگ پیدا کردند که 3 نفر آنها زن (%5.3) و 54 نفر مرد (%94.7) بودند، میانگین سنی این بیماران 27.4±10.5 سال بود. میانگین مدت زمان بین تروما و انتقال بیمار به بیمارستان 17.8±22.7 ساعت بوده است. میزان آمپوتاسیون 10.5% بود که تمام آنها آمپوتاسیون زیرزانو بوده اند. %26.3 بیماران limb salvage شدند و هیچ موردی از مرگ و میر نداشتیم.با پیگیری 44.5 ماهه نتایج سونوگرافی داپلر و نبض دیستال به شرح زیر بود: یک نفر از بیماران فلو منوفازیک (%2.7)، 2 نفر فلوبی فازیک (%5.4) و 34 نفر از بیماران فلوتری فازیک (%91.7) داشتن اند و 34 نفر (%91.9) از بیماران نبض دیستال قابل لمس داشته اند.نتیجه گیری: با توجه به Patency rate اولیه %89.5 و ثانویه %91.9 و میزان عوارض %3.5 میتوان گفت که عمل جراحی بای پس اینفرااینگوینال با استفاده از صافن در بیماران ترومایی میتواند با نتایج اولیه و ثانویه بسیار خوب و عوارض کم انجام شود و جهت پیگیری استفاده از علایم بالینی و معاینه بیمار مناسب می باشد.

واژه‌های کلیدی: تروما، ایسکمی اندام، بای پس اینفرااینگوینال، صافن

متن کامل [PDF 222 kb]   (869 دریافت)