Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

زمینه: هیدروکسی آپاتیت (Ca10(PO4)6(OH)2) (HA) یکی از مهمترین بیوسرامیک ها برای کاربردهای پزشکی و دندانپزشکی است. ولی حلالیت پایین ذرات منجر به کاهش اثر آن در ساخت استخوان (osteoconductivity) شده و در نتیجه ذرات نانو هیدروکسی آپاتیت (Nano-HA) با داشتن سطح تماس بیشتر و حلالیت بالاتر نسبت به HA معمولی، مورد توجه بسیاری از محققان به عنوان یک گرفت موثر و جدید استخوانی واقع شده است. اما مطالعات متعددی نشان دادند که تناقض هایی در زمینه سازگاری زیستی این ذرات وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی سایتوتوکسیسیته ذرات نانوهیدروکسی آپاتیت بر روی سلول های تک هسته ای خون محیطی انسان می باشد.روش کار: این مطالعه به صورت تجربی انجام گرفت. پس از استریل نمودن ذراتNano-HA آن را با غلظت های 15.75، 32، 65، 125، 250، 500، 1000، 2000، 4000، 8000 ppm تهیه کرده و بر روی 105 سلول تک هسته ای خون محیطی انسان اثر داده و در پایان وایتالیتی سلول ها در زمان های 2، 24، 48 و 72 ساعت با استفاده از تستMTT مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس با استفاده از دستگاه ELISA READER میزان جذب نوری سنجیده شد و داده های به دست آمده با تست ANOVA آنالیز گشت.یافته ها: نتایج نشان داد که با افزایش غلظت و نیز زمان فعالیت حیاتی سلول ها کاهش یافت، ولی این کاهش از لحاظ آماری معنی دار نبود (P>0.05)و کمترین میزان فعالیت حیاتی سلول ها در غلظت ppm 8000 بعد از گذشت 72 ساعت می باشد (0.005±0.220) اما در گروه کنترل در 72 ساعت برابر با 0.007±0.259 است.نتیجه گیری: نتایج سازگاری ذرات Nano-HA را در مجاورت با سلول های تک هسته ای خون محیطی انسان نشان داد.

واژه‌های کلیدی: هیدروکسی آپاتیت، نانو هیدروکسی آپاتیت، سایتوتوکسیسیته، سلول های تک هسته ای خون محیطی انسان، میزان جذب نوری، سازگاری زیستی

متن کامل [PDF 482 kb]   (734 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---