انتروبیازیس می تواند به عنوان یکی از عوامل پایین آورنده بازدهی کار معلمین در آموزش و پرورش باشد و از این طریق موجب هدر رفتن سرمایه های مادی و زمانی بسیار گردد.این تحقیق بر روی 1113 نمونه تهیه شده از 371 دانش آموز 12-5 ساله کودکستان ها و دبستان های دو منطقه مرفه و غیر مرفه از شهر تبریز صورت گرفت. نمونه برداری به روش گراهام انجام شده و از هر نفر 3 نمونه در سه روز متوالی تهیه گردید. در این مطالعه علاوه بر برآورد شیوع انتروبیازیس، ارتباط عوامل فردی و اجتماعی که دانش آموزان مذکور در خانه و مدرسه با آن درگیر می باشند با انتروبیازیس مورد بررسی قرار گرفت.از عواملی که رابطه معنی داری با انتروبیازیس داشتند می توان به تعداد متوسط دانش آموزان در هر کلاس، استفاده از صابون در دستشویی های مدارس، استفاده از شیلنگ به جای آفتابه در توالت های مدارس، تعداد افراد خانواده، شغل و تحصیلات والدین به خصوص تحصیلات مادر، جدا بودن محل خواب از محل غذا خوردن ، تعداد اتاق های ساختمان مسکونی، وسیله جارو نمودن خانه و فاصله زمانی کوتاه مدت نمودن ناخن های دست اشاره نمود.همچنین نشان داده شد بعضی از عادات بهداشتی مادامی که از طرف همه افراد مرتبط با فرد رعایت نگردد یا همراه با بعضی دیگر از شیوه های بهداشتی مراعات نشود، نمی تواند در محافظت فرد از آلودگی به اکسیور به حد کافی موثر باشد.

واژه‌های کلیدی: انتروبیازیس، آموزش و پرورش، کودکان، تبریز