رضایتمندی به عنوان شاخصی جهت بررسی کیفیت خدمات ارائه شده طی چند دهه اخیر جایگاه ویژه ای یافته است. مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی با هدف بررسی رضایتمندی مراجعین به مراکز بهداشتی درمانی است. برای رسیدن به هدف مطالعه 260 نفر از مراجعین به مراکز درمانی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1379 به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشهای زمینه ای (سن و جنس، محل مرکز بهداشتی درمانی، سطح سواد، شغل و دفعات مراجعه) و در بخش دوم پرسشهای مربوط به ابعاد مختلف رضایتمندی از واحدهای خدماتی موجود در مراکز گنجانده شد. یافته های پژوهش توسط برنامه آماری SPSS تجزیه و تحلیل گردید. ابتدا درصد پاسخ پرسشها مربوط به هر یک از اهداف ویژه در گستره بسیار موافق (با امتیاز 5) تا بسیار مخالف (با امتیاز 1) تعیین و سپس میانگین امتیاز هر یک از پاسخها و میانگین کلی رضایت برای هر یک از اهداف ویژه محاسبه شد. در بخش تحلیلی، آزمون مورد استفاده آزمون کای دو بود.نتایج نشان میدهد رضایت مراجعین از خدمات پزشک 84%، دسترسی به خدمات 38.5%، خدمات کادر پیراپزشکی 74.2%، کادر داروخانه 81.5%، واحد بهداشت خانواده 96.1% محیط ارائه خدمات 77.9% و هزینه ارائه خدمات 40% میباشد. همچنین ارتباط معنی داری بین سطح سواد و رضایت از کادر پیراپزشکی (P=0.01) و رضایت از کادر داروخانه (P=0.002)، رضایت از محیط و دفعات مراجعه (P=0.01)، رضایت از هزینه ارائه خدمات و رضایت از پزشک، کادر پیراپزشکی و داروخانه (P=0.0001) و رضایت از هزینه و دفعات مراجعه (P=0.01) مشاهده شد.نتایج مطالعه بطور کلی نشان دهنده متغیر بودن گستره رضایت از 38.5تا 96.1% میباشد. بیشترین درصد رضایت مربوط به واحد بهداشت خانواده و کمترین درصد مربوط به دسترسی به خدمات بود.