چکیده

زمینه: سلامت و امنیت جز حقوق اولیه هر یک از افراد جامعه است و دولت موظف به تامین آن به طور برابر برای آحاد جامعه می باشد. از دیدگاه سازمان جهانی بهداشت، پزشک خانواده مرکز تلاش های جهانی برای بهبود کیفیت خدمات، کاهش هزینه، ارتقا اثربخشی و برقراری برابری درسیستم های مراقبت های سلامتی به شمار می رود. اما بدون جلب مشارکت ذینفعان و تغییر در رفتارها ی اجتماعی امکان پذیر نمی باشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی درک، آگاهی و انتظارات پزشکان و مردم شهر شیراز به دلیل اجرای این طرح در استان فارس می باشد.

روش کار: تحقیق حاضر به عنوان یک مطالعه از نوع مطالعات کیفی و مقطعی در سال 92 می باشد. نمونه گیری به صورت نمونه ی در دسترس و روش جمع آوری داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختارمند با 30 نفر انجام گرفت و تحلیل آن ها به روش تحلیل چهار چوبی انجام شده است.

یافته ها: از توصیف عمیق مشارکت کنندگان در خصوص دیدگاه پزشکان 5 کد اصلی با عناوین: عدم وجود زیر ساخت کافی، مشکلات نظام پرداخت، همکاری درون/ بین بخشی ضعیف، دیدگاه های اشتباه در خصوص پزشک خانواده و 17 محور فرعی و در خصوص دیدگاه مردم 2 کد اصلی با عناوین : درک و آگاهی، انتظارات و 6 کد فرعی استخراج شد.

نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مردم از آگاهی مناسبی نسبت به برنامه پزشک خانواده برخوردار نیستند که دستیابی به این آگاهی نیازمند آموزش متناسب با فرهنگ بومی مردم و همچنین ایجاد نظام انگیزشی جهت ارتقا عملکرد سیستم ارجاع و همچنین  ایجاد بستری جهت حل مشکلات معیشتی پزشکان جهت کاهش ریزش نیروهای پزشک خانواده و افزایش انگیزه آنان از الزامات طرح به نظر می رسد.

واژگان کلیدی: درک و نگرش، انتظارات، پزشک خانواده