زمینه: گریپ قدرتی یکی از معیارهای مهم در تعیین آمادگی‌های جسمانی همه افراد به ویژه ورزشکاران می‌باشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه قدرت گرفتن دست در ورزشکاران جوان مرد حرفه‌ای رشته‌های مختلف و بررسی ارتباط برخی شاخص آنتروپومتریک با آن است.

روش کار: این پژوهش مقطعی روی 78 ورزشکار چهار رشته کشتی، بدمینتون، تنیس، جودو و 20 فرد غیر ورزشکار همسان (به عنوان شاهد) انجام گرفت. جهت ثبت اطلاعات دموگرافیک از پرسشنامه، جهت ارزیابی گریپ قدرتی ازسیستم
Digital Pinch/Grip Analyser MIE و برای سنجش شاخص‌های آنتروپومتریک (طول ساعد و محیط یک‌سوم فوقانی ساعد) از شیوه‌های اندازه‌گیری با نوار سانتی‌متر استفاده شد. برای آنالیز آماری و مقایسه داده‌ها، آنالیز واریانس و آزمون توکی به کار برده شد و برای یافتن ارتباط بین گریپ قدرتی و شاخص‌های آنتروپومتریک ضریب همبستگی پیرسون محاسبه گردید.

یافته‌ها: گریپ قدرتی بین ورزشکاران و افراد غیر ورزشکار تفاوت معناداری دیده شد (0001/0. مقادیر گریپ قدرتی دست راست ورزشکاران رشته‌های کشتی  56/1 ± 3/48،
تنیس 67/1 ± 3/33، بدمینتون 20/1 ± 7/32، جودو 89/1 ± 1/39 و گروه کنترل 62/1 ± 8/37 کیلوگرم بود. همچنین بین گروه‌های ورزشی مختلف تفاوت‌هایی ملاحظه گردید که بیشترین میزان اختلاف بین دو گروه کشتی و بدمینتون  (0001/0< P
و میانگین اختلاف 65/13) و کمترین میزان اختلاف بین دو گروه کنترل و بدمینتون (04/0= P و میانگین اختلاف 10/5) بود. همچنین بین محیط یک‌سوم فوقانی ساعد و قدرت گریپ در رشته‌های کشتی، بدمینتون و جودو همبستگی‌هایی (مقادیر P به ترتیب 03/0،  03/0 و 0001/0 و نیز مقادیر r به ترتیب 45/0، 49/0 و73/0) به دست آمد.

نتیجه‌گیری: یافته‌های حاصل از این مطالعه مبین وجود تفاوت‌های معنادار بین گروه‌های ورزشی و افراد غیر ورزشکار و نیز وجود اختلاف معنادار بین رشته‌های مختلف ورزشی کشتی، تنیس، بدمینتون و جودو بود. به علاوه بین محیط ساعد با گریپ قدرتی دست ورزشکاران رشته‌های کشتی، بدمینتون و جودو ارتباط مستقیمی مشاهده شد.

واژگان کلیدی: ورزشکار، گریپ قدرتی دست، طول ساعد، محیط ساعد، دینامومتری گرفتن دست.