زمینه: اگرچه  در بدو امر ناباروری به عنوان یک اختلال فیزیولوژیک طبقه بندی می شود اما تجربه ناباروری فراتر از یک نارسایی فیزیولوژیک،ابعاد روانی-اجتماعی فوق العاده ای می یابد.این،پژوهش با هدف اثربخشی طرح واره درمانی  بر کاهش  اضطراب و افسردگی زنان نابارور شهر اراک انجام شد.
روش کار: پژوهش  حاضر از نوع  تجربی با پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری، کلیه زنان ناباروری بودند، که در سال 1395 به متخصصین  نازایی در شهر اراک مراجعه کرده‌اند. تعداد30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس براساس تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15نفر) گمارده شدند.سپس 35 جلسه طرح واره درمانی بر روی گروه آزمایش انجام شد. جهت جمع آوری داده‌ها، از آزمون‌  افسردگی بک و اضطراب بک  استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: تفاوت بین میانگین اضطراب و افسردگی ، پس از کنترل متغیر پیش آزمون در دو گروه آزمون و گواه معنی دار بود . هم چنین میانگین نمرات اضطراب و افسردگی  گروه آزمون نسبت به گروه گواه در مرحله پس آزمون کاهش معنی داری پیدا کرد (001/0=P).
نتیجه‌گیری: ضروری می رسد که در مداخلات بالینی ناباروری ،برنامه ریزی لازم برای مداخله در سطوح شناختی و هیجانی نیز صورت گیرد و بدلیل اثر بخشی طرح واره درمانی بر کاهش افسردگی و اضطراب زنان نابارور ،می توان از آن به عنوان درمان تکمیلی در کنار درمان های پزشکی سود جست.
 

واژه‌های کلیدی: طرح واره درمانی، اضطراب، افسردگی، زنان نابارور

متن کامل [PDF 241 kb]   (1168 دریافت)