چکیده
زمینه: پژوهشگران آسیب های اکسیداتیوی که در نتیجه تابش مستقیم نور خورشید بر روی عدسی چشم ایجاد می شوند را به عنوان علت اصلی آب مروارید هسته ای به شمار می آورند. از این رو، بنظر می رسد که آنتی اکسیدانهایی چون ویتامین C بتوانند خطر تشکیل آب مروارید را کاهش دهند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه بین سطوح سرمی ویتامین C و خطر بروز آب مروارید هسته ای در افراد مسن می باشد.
روش کار: در این پژوهش مورد-  شاهدی، سطح سرمی ویتامین C به صورت ناشتا و به روش الایزا در 410 بیمار اندازه گیری شد و نتایج حاصل با مقادیر مربوط به 410 فرد سالم مقایسه گردید. در کل، جمعیت مورد مطالعه شامل 393 مرد و 427 زن در رده سنی 40 تا 91 سال بودند و به چهار گروه سنی به قرار زیر تقسیم شدند: گروه I (40 تا 50 ساله)، گروه II (51 تا 60 ساله)، گروه III (61 تا 70 ساله) و بالاخره گروه IV (که از افراد بیش از 70 سال تشکیل می شد).  اندازه گیری و درجه بندی میزان کدورت عدسی به ترتیب با استفاده از روش اسلیت لمپ (Slit lamp illumination) و با توجه به نسخه سوم سامانه رده بندی کدورت عدسی چشم (The Lens Opacities Classification System III) انجام گردید. 
یافته ها: هیچگونه رابطه معنی داری بین میزان سرمی ویتامین C و آب مروارید هسته ای بین گروه های شاهد و مورد و همچنین در بین گروه های سنی مختلف بیماران مشاهده نشد.
نتیجه گیری: فقدان ارتباط بین آب مروارید هسته ای و سطوح ویتامین C هسته ای به احتمال قوی مربوط به این واقعیت است که مقادیر اندازه گیری شده ویتامین C در یک مقطع زمانی واحد، معیار مناسبی جهت نشان دادن تاثیر طولانی مدت اسید آسکوربیک بر عدسی چشم نیست.

 

واژه‌های کلیدی: اسید اسکوربیک، آب مروارید هسته ای، مطالعه مورد – شاهدی، سامانه رده بندی کدورت عدسی

متن کامل [PDF 327 kb]   (766 دریافت)