دوره 36، شماره 3 - ( 1397 )                   جلد 36 شماره 3 صفحات 159-152 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشکده پرستاری و مامایی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
چکیده:   (2911 مشاهده)
زمینه: تبعات احتمالی کاهش شدید میزان باروری، دولتمردان و سیاستگذاران جامعه را وادار به تجدیدنظر در سیاستهای جمعیتی و تشویق خانوادهها به زاد و ولد نموده است. هدف از این پژوهش تعیین میزان رضایت مردم از سیاستهای فرزند آوری دولت در سالهای اخیر است.
روش کار: این مطالعه توصیفی- مقطعی و در سال 1396 بر روی 300 زن سن باروری (18-45 سال) مراجعهکننده به مراکز بهداشتی درمانی کرج با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انجامشده است. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامه و تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون کای اسکوئر (05/0= P) و نرمافزار آماری SPSS (نسخه 20) انجام شد.
یافته‏ ها: از 300 زن با میانگین سنی 35 سال، 62% زنان (186 نفر) از محدودیت دسترسی به وسایل پیشگیری از بارداری رضایت نداشتند. 48% (144 نفر) اطلاعات خود را در زمینه پیشگیری از بارداری ناکافی دانستهاند. منابع اطلاعاتی مراجعین در 37% (111 نفر) خانواده و تنها در 9% (27 نفر) کادر درمان بوده است. مشکلات اقتصادی در 83% مراجعین بهعنوان بیشترین عامل عدم تمایل به باروری برشمرده شده است. میزان رضایتمندی با تحصیلات، سن، سن ازدواج، سطح درآمد خانواده و بارداری ناخواسته رابطه معنیدار (05/0>p) و با روش کنتراسپشن رابطه معنیدار نداشته است (05/0).
نتیجه‏ گیری: عدم رضایتمندی از سیاستهای تنظیم خانواده در تقریباً نیمی از زنان مورد مطالعه دیده شد و کمبود آگاهی و کسب اطلاعات از منابع نامعتبر هنوز در زنان ایرانی وجود دارد. برای تشویق به افزایش موالید لازم است ابتدا زیرساختهای رفاهی لازم ایجاد و سپس با آموزش مناسب به خانوادهها اجازه داد تا خود به افزایش آگاهانه فرزندان تمایل نشان دهند.
متن کامل [PDF 370 kb]   (901 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.