مقدمه: در هر جامعه‌ای دانش‌آموزان، به عنوان منابع انسانی با ارزش، چنانچه تحت شرایط و تعلیمات صحیح قرار بگیرند می‌توانند در راه رسیدن به برنامه‌ها و افق‌های بلند آینده‌ی جوامع، گام‌های مؤثری بردارند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری بر انعطاف‌پذیری و بهزیستی روانشناختی دانش آموزان دختر بود.
روش کار: در یک طرح آزمایشی از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل، تعداد 30 نفر از دانش‌آموزان دختر متوسطه شهر تهران به شکل نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه درمان فعال‌سازی رفتاری (15 نفر) و گروه کنترل ( 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش 10 جلسه درمان هفتگی فعال‌سازی رفتاری را دریافت کردند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف، و پرسشنامه انعطاف‌پذیری روانشناختی بوند- ویرایش دوم، بودند، که در دو مرحله قبل از مداخله، و پایان مداخله تکمیل شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که درمان فعال‌سازی رفتاری بر بهزیستی روانشناختی و انعطاف‌پذیری روانشناختی بصورت معناداری (838/7 = F و 05/0 >P) در مقایسه با گروه کنترل مؤثر بوده است.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده از این مطالعه، می‌توان نتیجه‌گیری کرد که درمان فعال‌سازی رفتاری می‌تواند برای سلامت روان و ارتقا سطح کیفیت زندگی و تحصیلی دانش‌آموزان، مفید و موثر باشد و جهت استفاده در مدارس و مراکز مشاوره دانش‌آموزی گزینه پیشنهادی مناسبی در نظر گرفته شود.

واژه‌های کلیدی: رویکرد فعالسازی رفتاری، بهزیستی روانشناختی، انعطاف پذیری روانشناختی، دانشآموزان

متن کامل [PDF 307 kb]   (1661 دریافت)