دوره 37، شماره 3 - ( 1398 )
جلد 37 شماره 3 صفحات 138-131 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه گوارش ، دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده: (9627 مشاهده)
کلستاز کبدی به صورت افزایش آلکالن فسفاتاز و گاماگلوتامیل ترانس پپتیداز و بدنبال آن هیپربیلی روبینمی کونژوگه مشخص می شود. کلستاز به دو دسته داخل کبدی و خارج کبدی تقسیم بندی می گردد.
کلستاز داخل کبدی نشانگر اختلال عملکرد هپاتوسلولار یا وجود ضایعه انسدادی مجاری صفراوی داخل کبدی دیستال به کانالیکول های صفراوی می باشد.
اولین قدم برای بررسی کلستاز، افتراق کلستاز داخل کبدی از خارج کبدی است. سونوگرافی شکم، برای رد وجود دیلاتاسیون مجاری صفراوی خارج و داخل کبدی حساس و اختصاصی است. اگر اختلال مجاری صفراوی وجود داشته باشد، قدم بعدی می تواند (MRCP) Magnetic Resonance Cholangiopancreatography یا (EUS) Endoscopic Ultrasound باشد. در صورتیکه در تصویربرداری شواهد انسداد خارج کبدی وجود نداشته باشد، تشخیص کلستاز داخل کبدی مطرح می شود که جهت بررسی آن، ابتدا (AMA) Antimitochondrial Antibody چک می شود و اگر AMA منفی باشد، بیوپسی کبد مدنظر قرار می گیرد.
کلستاز داخل کبدی نشانگر اختلال عملکرد هپاتوسلولار یا وجود ضایعه انسدادی مجاری صفراوی داخل کبدی دیستال به کانالیکول های صفراوی می باشد.
اولین قدم برای بررسی کلستاز، افتراق کلستاز داخل کبدی از خارج کبدی است. سونوگرافی شکم، برای رد وجود دیلاتاسیون مجاری صفراوی خارج و داخل کبدی حساس و اختصاصی است. اگر اختلال مجاری صفراوی وجود داشته باشد، قدم بعدی می تواند (MRCP) Magnetic Resonance Cholangiopancreatography یا (EUS) Endoscopic Ultrasound باشد. در صورتیکه در تصویربرداری شواهد انسداد خارج کبدی وجود نداشته باشد، تشخیص کلستاز داخل کبدی مطرح می شود که جهت بررسی آن، ابتدا (AMA) Antimitochondrial Antibody چک می شود و اگر AMA منفی باشد، بیوپسی کبد مدنظر قرار می گیرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |