دوره 38، شماره 2 - ( 1399 )                   جلد 38 شماره 2 صفحات 104-99 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه آزاد اسلامی قم، قم، ایران.
چکیده:   (2419 مشاهده)
زمینه: اضطراب شدید مادر از درد زایمان باعث انقباض عضلات رحمی میشود و میتواند موجب ایجاد تداخل با روند مطلوب زایمان گردد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش روشهای کاهش درد«دارویی و غیردارویی» و آموزش به همسر بر اضطراب زایمان زنان باردار بود.
روش کار: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماری، شامل تمام زنان بارداری بود که در اواخر سه ماهه دوم و یا در اوایل سه ماهه سوم بارداری به سر میبردند و طبق معیار پرسشنامه اضطراب زایمان، دارای اضطراب بودند. از بین جامعه آماری که به مراکز درمانی شهر تهران مراجعه میکردند، تعداد 80 نفر از افراد واجد شرایط به صورت داوطلب انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. دادههای پژوهش با استفاده از پرسشنامه اضطراب زایمان هارتمن(2000) در سال 1398 در میان زنان بارداری که در اواخر سه ماهه دوم یا اوایل سه ماهه سوم بودند جمع آوری شدند. گروه آزمایش تحت آموزش روشهای کاهش درد «دارویی و غیردارویی» و آموزش به همسر در قالب 2 جلسه 90 دقیقهای قرار گرفتند (در طی 2 جلسه آموزش، همسران زنان باردار حضور فیزیکی داشتند)، درحالیکه گروه شاهد به روند عادی بارداری و زایمان خود ادامه دادند و هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. سپس دادهها با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون تحلیل ­کوواریانس با سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش روشهای کاهش درد «دارویی و غیردارویی» و آموزش به همسر در جهت کاهش اضطراب زنان باردار و هدایت آنان به سمت زایمان طبیعی موثر بود. میانگین  نمره اضطراب زایمان در زنان باردار، پس از اجرای مداخله در گروه آزمایش کمتر از میانگین گروه شاهد بود و تفاوت از لحاظ آماری معنادار بود(001/0> P).
نتیجهگیری: روشهای کاهش درد«دارویی و غیردارویی» و آموزش به همسر میتواند توسط متخصصان به عنوان رویکردی آموزشی در کاهش اضطراب زایمان زنان باردار، سوق دادن زنان باردار به ترجیح زایمان طبیعی نسبت به سزارین و ایجاد فضایی مناسب برای مادران به منظور کمک به رشد خدمات بهداشت روانی کودکان صورت گیرد.
متن کامل [PDF 258 kb]   (486 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.