زمینه: سندرم تونل کارپ (Carpal Tunnel Syndrome) شایعترین نوع مونونوروپاتی می باشد. اگرچه در بیماران مبتلا به این سندرم (CTS) معمولا در  نوار عصب و عضله و یا تست‌های الکتروفیزیولوژیک،  latency حسی و حرکتی  طولانی در مچ دیده می‌شود، با این حال درصد قابل توجه‌ای (10 تا 25 درصد) از بیماران مطالعه روتین نرمال دارند و اگر تست‌های تشخیصی کامل‌تری انجام نشود، تشخیص داده نمی‌شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی محاسبه روش‌های دیگر در شناسایی بهتر این گروه از بیماران می‌باشد.
روش کار: در این مطالعه مورد_شاهدی از 131 بیمار مبتلا به سندرم تونل کارپ و 34 نفر از گروه بی‌علامت به عنوان شاهد نوار عصب گرفته شد (مجموعا 297 دست). سپس افراد بر اساس شدت بیماری به 4 گروه بی علامت، خفیف، متوسط و شدید تقسیم شدند.با استفاده از یافته های نوار عصب، 4 معیار الکتروفیزیولوژیک محاسبه‌ای (TLI، RI،MFR و F Diff M-U) اندازه گرفته شد. برای هر گروه میزان حساسیت و ویژگی 4 شاخص، به صورت جداگانه محاسبه گردید و در نهایت بهترین پارامتر با توجه به مجموع حساسیت و ویژگی به دست آورده شد.
یافته‌ها: بیشترین حساسیت برای تشخیص موارد خفیف مربوط به  شاخص RL (7/90%) و بیشترین ویژگی نیز مربوط به  شاخص F.DIFF.MU (50%) بود. بیشترین حساسیت برای تشخیص موارد متوسط
Moderate را شاخص‌های TLI و MFR و بیشترین ویژگی را شاخص RL (6/84%) داشت. بیشترین حساسیت برای تشخیص موارد شدید severe را شاخص RL (6/94%) و بیشترین ویژگی را شاخص MFR (5/86%) داشت.
نتیجه‌گیری: بر اساس مطالعه حاضر بهترین شاخص برای تشخیص CTS از موارد طبیعی و همچنین تعیین شدت آن، شاخص (Residual latency (RL می‌باشد.

واژه‌های کلیدی: سندرم تونل کارپ، معیارهای الکتروفیزیولوژیک محاسبهای، نقطه برش، حساسیت، اختصاصیت

متن کامل [PDF 346 kb]   (358 دریافت)