دکتر انغام امین نسب، دکتر محمد حاتمی، دکتر حسن احدی، دوره ۳۹، شماره ۲ - ( تابستان ۱۴۰۰ ۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه: سرطان ریه جزء شایع‌ترین و خطرناکترین سرطان‌ها در جهان میباشد. توجه به وضعیت روانشناختی بیماران مبتلا به سرطان ریه به دلیل میزان آسیب پذیری بالای این بیماران در طول درمان بسیار مهم است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مدیریت استرس با رویکرد شناختی–رفتاری بر سطح کورتیزول وکیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان ریه انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر، نیمهآزمایشی با پیشآزمون- پسآزمون و دوره پیگیری سه ماهه بود که در ماه‌های شهریور تا آبان ۱۳۹۸ انجام شد. در این پژوهش ۳۰ نفر از بیماران مبتلا به سرطان ریه مراجعه کننده به بیمارستان مسیح دانشوری شهر تهران به شیوه نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند و با استفاده از پرسشنامه اندازه گیری کیفیت زندگی۳۶-SF و اندازه گیری سطح کورتیزول مورد پیشآزمون قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه تحت درمان مدیریت استرس با رویکرد شناختی – رفتاری قرار گرفت و گروه گواه هیچ مداخلهای دریافت نکرد. در پایان هر دو گروه، مورد پسآزمون قرار گرفتند و دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه ۲۱ و روش تحلیل واریانس مکرر چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافتههای پژوهش نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه پس از اجرای درمان مدیریت استرس با رویکرد شناختی – رفتاری تفاوت معناداری وجود داشت. به طوریکه، میانگین نمره مولفه های کیفیت زندگی افزایش و سطح کورتیزول گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری:براساس نتایج پژوهش حاضر، درمان مدیریت استرس با رویکرد شناختی– رفتاری در افزایش کیفیت زندگی و کاهش سطح کورتیزول بیماران مبتلا به سرطان ریه موثر میباشد. بنابراین میتوان پیشنهاد داد که به منظور ارتقاء کیفیت زندگی و کاهش سطح کورتیزول این بیماران غربالگری روانشناختی انجام گردد.
