---

در پی شیوع بیماری ویروسی COVID-۱۹ در جهان، موضوع جا به جا کردن بیماران مبتلا و حفاظت فردی برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری جدید و مرموز به‌طور جدی مطرح و پیگیری می‌شود. یکی از مهمترین و جدی‌ترین پیچیدگی های انتقال مبتلایان به این بیماری، سرایت بیمارستانی (nosocomial) است. بنابراین اولین و مهم‌ترین مساله پیش‌رو بررسی ضرورت انتقال بیمار است. همچنین باید احتیاط‌های مورد نیاز و ضروری برای نقل و انتقال این دسته از بیماران از پیش تعریف و به طور جدی اجرا و پیگیری شود. پروتکل‌های بهداشتی و احتیاط‌های مورد نیاز را در چهار بخش اصلی امنیت بیمار، امنیت مراقبین سلامت و کادر درمان، امنیت افرادی که احتمالا در مسیر انتقال حضور دارند و ضدعفونی تجهیزات مورد استفاده بعد از انتقال و جا‌به‌جایی می‌توان دسته‌بندی کرد. انتقال بیماران بین بیمارستانی و داخل بیمارستان با چالش‌ها و خطرات مختلفی روبرو می باشد. این مقاله مروری بر پژوهش‌های میدانی و پروتکل‌های تعریف شده که در بازه پاندمیک شدن بیماری ویروسی  COVID-۱۹، انجام و پیاده‌سازی شده‌اند می پردازد که می‌توان با در نظر گرفتن شرایط و امکانات کشورمان از آنها برای بهبود شرایط جابه جایی بیماران مبتلا استفاده کرد.
این تحقیق با استفاده از موتورهای جستجو در پایگاه های داده معتبر شامل Scopus, Web of Science, PubMed, Science Direct, Google Scholar و مرور مصاحبه‌های علمی و کنفرانس‌های برگزارشده در مورد جابه‌جایی مبتلایان بیماری کرونا و بیماران حاد و یا نیازمند به مراقبت‌های ویژه، انجام شده است. با توجه به نوپدید بودن این بیماری و عدم وجود شواهد کافی و متقن درمورد ابعاد متعدد و احتمالا ناشناخته این بیماری، از پژوهش‌ها و پروتکل‌های تعریف شده در مورد انتقال سایر بیماران مبتلا به بیماری‌های حاد و واگیردار نیز در این تحقیق استفاده شده است.