کم خونی یکی از مشکلات عمده بهداشتی به ویژه در کشورهای در حال توسعه به شمار می‌رود و شایع ‌ترین علت آن کمبود آهن است. بر اساس گزارش‌های WHO، در حدود 3 میلیارد نفر از مردم جهان دچار کمبود آهن می‌باشند که طیف آن از کاهش ذخایر آهن بدون کم خونی تا کم خونی فقر آهن گسترده متغیر است. در کشور ما نیز کم خونی فقر آهن از مشکلات عمده تغذیه‌ای به شمار می‌ رود. با توجه به پیامدهای کم خونی فقر آهن در کودکان از جمله کاهش سرعت رشد، کاهش بهره هوشی و افت تحصیلی، کاهش مقاومت بدن در مقابل بیماری‌ها و افزایش موارد ابتلا به بیماری‌ها و در نهایت کاهش توانمندی ذهنی و جسمی، تعیین وسعت مشکل به منظور طراحی و انجام مداخلات مناسب حائز اهمیت است. در این مطالعه شیوع کم خونی در گروه سنی 12-2 سال با استفاده از اطلاعات دومین بررسی ملی سلامت و بیماری تحلیل شده است.در این بررسی که در سال 1378 انجام شد، با روش نمونه ‌گیری خوشه‌ ای در هر استان حداقل 22 خوشه انتخاب شده و در هر خوشه 8 خانوار مطالعه شده است و به طور کلی، یک هزارم جمعیت کشور بررسی شده‌اند. اطلاعات از طریق پرسشگری، معاینات بالینی، تهیه نمونه خون و مدفوع جمع آوری شده است. برای مطالعه شیوع کم خونی در دختران و پسران، در گروه سنی 6-2 سال، 4170 نفر و در گروه سنی 12-7 سال، 8461 نفر بررسی شدند. نتایج نشان داد که در گروه سنی 6-2 سال، 7.4% کودکان کم خونی خفیف، 2.5% کم خونی متوسط و 1% کم خونی شدید دارند و در گروه سنی 7-12 سال، 10.9% از کم خونی خفیف، 3% از کم خونی متوسط و 1.1% از کم خونی شدید رنج می‌برند. شیوع کم خونی در هر دو گروه سنی کودکان روستایی بطور معنی‌داری بیشتر کودکان شهری است (p<0.001) WHOشیوع کمبود آهن را 2.5 برابر شیوع کم خونی در یک منطقه برآورد می‌کند، براساس شیوع کم خونی می‌توان گفت که کمبود آهن در کودکان 6-2 ساله شهری و روستایی به ترتیب در حدود 16% و 21% و در کودکان 12-7 ساله شهری و روستایی به ترتیب در حدود 23.5% و 32% می‌باشد.با توجه به اثرات نامطلوب کم خونی فقر آهن در کودکان، طراحی و انجام مداخلات ویژه برای پیشگیری و کنترل آن باید مورد توجه قرار گیرد.