اکثر داروهای گوناگونی که به منظور درمان بیماری‌های مختلف به کار می‌روند، در کبد متابولیزه می‌شوند. حاصل این تغییر و تحول گاه متابولیت‌های خطرنانکی است که در صورت عدم توانایی سیستم‌های آنزیمی موجود در پالایش آنها، باعث آسیب‌های حاد و مزمن به بافت کبد می‌شوند. برخی داروها نیز مستقیما سمیت کبدی دارند بیماری‌های کبدی ناشی از داروها طیف گسترده‌ای از تمام بیماری‌ های کبدی شامل: هپاتیت‌های حاد و مزمن، کلستاز، سیروز، درگیری‌های عروقی و حتی بدخیمی‌ها را شامل می ‌شود. هپاتوتوکسیسیتی داروها به دو گروه A(ناشی از خواص فارماکولوژیک) و B(آلرژیک و ایدیوسینکراتیک) تقسیم می‌شود. دقت در عوامل خطری نظیر سن، جنس و استفاده از سایر داروها در هنگام تجویز دارویی با سمیت شناخته شده کبدی، حایز اهمیت بسیار است. در تشخیص بیماری‌های کبدی ناشی از داروها مهمترین نکته به خاطر داشتن این عوارض است. پس از افزایش آنزیم‌های کبدی یا هر گونه علایم کبدی به دنبال مصرف یک داروی خاص، بهترین روش برخورد قطع آن دارو می ‌باشد چرا که اغلب آثار هپاتوتوکسیک داروها قابل برگشت بوده و در صورت قطع به موقع هیچ اثر سوئی برجا نمی‌ماند. برای هپاتوتوکسیسیتی برخی داروهای خاص نظیر استامینوفن، ایزونیازید و متوتروکسات روش‌های درمانی و پیگیری خاصی وجود دارد که آشنایی با آنها برای هر پزشکی ضروری است.