چکیده
زمینه: در بسیاری از بیمارستانها تیم واکنش سریع به عنوان یک تیم تخصصی در پایش علایم خطرزا و مداخله به موقع عمل میکند. هدف این مطالعه، ارزیابی اثربخشی تشکیل تیم واکنش سریع بر میزان احیای قلبی تنفسی و انتوباسیون در بیماران بزرگسال بستری در بیمارستان نمازی شیراز میباشد.

روش کار: این مطالعه مقطعی در بیمارستان نمازی شیراز بر روی 15448بیمار بالای 18سال بستری در بخشهای اوژانس و داخلی منتخب طی فروردینماه 1399تا دیماه 1400انجام شد. این مطالعه به سه دوره زمانی تقسیم شد. روند عواقب بالینی (احیای قلبی تنفسی و انتوباسیون) در بخشهای اورژانس و داخلی منتخب در دوره زمانی اول و سوم (قبل و بعد از استقرار تیم واکنش سریع) با استفاده از نرمافزار Joinpoint Regressionمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت تا نقاط شکست شناسایی گردد.

یافته ها: میانگین ماهانه تعداد احیای قلبی تنفسی در بخش اورژانس در دوره سوم کاهش آماری معنی داری نسبت به دوره اول مطالعه نشان داد ( .)p-value>0.001همچنین میانگین انتوباسیون کاهش 10واحدی داشت (.)p-value=0.1 بر اساس نتایج حاصل از آنالیز ،Joinpoint Regressionدرصد تغییرات ماهانه (mean percent change MPCاحیای قلبی تنفسی در بخش اورژانس قبل از استقرار ، +7/4درصد شیب صعودی داشت در حالیکه بعد از استقرار -2/9درصد شیب نزولی نشان داد.

نتیجه گیری: اجرای تیم واکنش سریع میتواند با غربالگری بیماران با علائم هشداردهنده و در معرض خطر، آموزش کارکنان و مداخله زودهنگام، میزان احیا قلبی تنفسی و انتوباسیون را کاهش دهد و بصورت غیرمستقیم باعث کاهش عوارض ناشی از ایست قلبی گردد.