Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

یکی از مراسم رایج کنگره ها و سمینارهای پزشکی و کنفرانس های بیمارستانی (که خیلی هم مفید می باشد) میز گردهاست. رسم معمول این جلسات چنین است که در آن چند کارشناس حاضر می شوند و گرداننده میز گرد ضمن طرح یک موضوع از قبل انتخاب شده از کارشناسان میخواهد که نقطه نظرهای خود را در چند دقیقه بیان نمایند و بقیه جلسه را به حضار واگذار می کنند که سوال های خود را مطرح کرده و درباره مطلب مورد بحث اظهارنظر نموده و در تمام لحظات پانل حضوری مستمر داشته باشند.متاسفانه در جریان بسیاری از میزگردهای ما در سال های اخیر رعایت ضوابط فوق نمی شود. چرا که اعضاء شرکت کننده غالبا جلسه میزگرد را با سخنرانی اشتباه می گیرند و هر کدام مدتی طولانی صحبت کرده و اسلاید نشان می دهند و بدین ترتیب بیشتر وقت جلسه گرفته می شود و بعد از آنهم گرداننده که مقداری سوال از قبل آماده نموده خود را در غالب یک ممتحن احساس کرده و حالتی به خود می گیرد که با سوالات خود می خواهد اعضا میز گرد را امتحان کند!و خلاصه آنکه حضور مستمعین فراموش می شود و اگر در آخر جلسه هم وقتی برای سوال کردن مانده باشد و اگر عده ای خواب نباشند؟ و اگر حوصله پرسش داشته باشند؟ چند سوالی را مطرح می کنند که پس از پاسخ به 1-2 تای آنها بقیه در دست گرداننده می ماند و وقت تمام می شود ....بدیهی است ادامه چنین روندی لطمه بسیار گرانی به میز گردها خواهد زد. بنابراین جا دارد که یک دگرگونی بنیادی در نحوه اداره میزگردها به وجود آید و هدف کلی این باشد که بیشتر زمان میز گرد در اختیار حضار قرار گیرد تا جلسه با طرح سوالات مناسب و برخورد اندیشه ها حالت با نشاطی به خود بگیرد و یادمان نرود که «کلاس خوب کلاسی است که چراهای آن زیاد باشد».

متن کامل [PDF 0 kb]   (1091 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---