Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

زمینه: آسیب لیگامان های مچ پا (Ankle Sprain) در زمره شایع ترین ضایعات در میان ورزشکاران رشته های مختلف ورزشی در همه کشورهای جهان می باشد که ناتوانی های متعددی از جمله درد مچ پا، ناپایداری عملکردی مفصل، اختلالات تعادلی و وضعیتی، عود مکرر ضایعه و ... را در پی دارد.روش کار: در این مطالعه مقطعی توصیفی 125 ورزشکار در دو گروه سالم و ضایعه دیده جهت تعیین عوامل اینترینسیک و اکسنتریک بروز ضایعه مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: اسپرین مچ پا در رشته های فوتبال، بسکتبال و والیبال شیوع بیشتری را نسبت به سایر رشته های ورزشی داشتند. در 94.4% موارد مکانیزم اسپرین مچ پا حرکت شدید اینورژن مچ پا بوده است. ورزشکاران آسیب دیده به عللی نظیر عدم گرم کردن بدن قبل از فعالیت ورزشی، خستگی، فرود نامناسب، چرخش بدن و سقوط ورزشکار به عنوان عامل اصلی ضایعه خود اشاره کرده اند. بررسی های آماری رابطه معناداری را بین موارد میانگین سن، وزن، قد، سابقه فعالیت ورزشی، تعداد جلسات تمرین، سطح ورزشی، نوع کفش مورد استفاده و بروز اسپرین مچ پا را نشان ندادند، اما یکی از نکات بسیار مهم که در پیشگیری و نیز درمان آسیب های لیگامانی مچ نقش دارد استفاده از تمرینات تعادلی است که در پِژوهش حاضر از نظر آماری اختلاف معناداری بین بروز اسپرین مچ پا و عدم انجام تمرینات تعادلی (P value=0.00574) بدست آمد.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بیشترین علل بروز اسپرین مچ پا در ورزشکاران به عوامل اینترینسیک شامل مواردی مانند گرم نکردن بدن، فرود نامناسب، خستگی و ... ارتباط دارد. هم چنین یکی از مهم ترین یافته پژوهش حاضر تایید نقش تمرینات تعادلی به عنوان عاملی بسیار کلیدی و مهم در پیشگیری از بروز اسپرین مچ پا است.

واژه‌های کلیدی: Sprain مچ پا، ورزشکار، عوامل خطر، پیشگیری

متن کامل [PDF 323 kb]   (2422 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---