Journal of medical council of iran
دوره 21، شماره 2 - ( 1382 )                   جلد 21 شماره 2 صفحات 113-106 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

عوامل موثر بر پیش آگهی مننژیت حاد باکتریال. مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران. 1382; 21 (2) :106-113

URL: http://jmciri.ir/article-1-1554-fa.html


چکیده:   (4424 مشاهده)
مننژیت باکتریال همچنان در سراسر دنیا بیماری پر اهمیتی است و در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع دارای عوارض غیر قابل برگشت و جدی و نیز مرگ و میر بالایی می‌باشد.هدف از این مطالعه که یک مطالعه توصیفی - تحلیلی می‌باشد تعیین پیش آگهی بیماران مبتلا به مننژیت حاد باکتریال و عوامل موثر بر آن می‌باشد. در این مطالعه 90 بیمار که معیارهای لازم برای تشخیص مننژیت حاد باکتریال را دارا بودند و در طی سال های 1378 و 1379 در بیمارستان امام خمینی و مرکز طبی کودکان بستری شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند.بر اساس این بررسی مهمترین عوامل موثر بر پیش آگهی موقع ترخیص شامل سن کمتر از 12 هفته، عدم پاسخ به درمان بعد از 72 ساعت شروع آنتی بیوتیک، اختلال سطح هوشیاری حین مراجعه، وجود علایم عصبی موضعی و تغییر رژیم آنتی بیوتیکی بوده است.بین پیش آگهی و سایر متغیرهای مورد بررسی مانند جنس، مصرف آنتی بیوتیک قبل از بستری، مدت زمان شروع علایم تا بستری، وجود علایم مختلف مانند تب، تشنج و علایم مننژه و مصرف کورتون در رژیم درمانی ارتباطی بدست نیامد. میزان مرگ و میر در کل بیماران 10% و میزان عوارض 13.3% بود. در مجموع بر اساس نتایج این مطالعه علیرغم بکارگیری سیستم‌های حمایتی پیشرفته برای این بیماران همچنین آنتی بیوتیک ‌های وسیع الطیف جدید و اقدامات تشخیصی مناسب ‌تر، تغییر محسوسی در عوامل موثر بر پیش آگهی بیماری نسبت به دو دهه قبل ایجاد نشده است. همچنین با توجه به عدم پیگیری صحیح بیماران پس از ترخیص به نظر می‌رسد توجه بیشتر به رویکرد آموزشی در مواجهه با بیماران مبتلا به مننژیت و آموزش دانشجویان و دستیاران در این زمینه و ایجاد مراکز ویژه برای پیشگیری ثالثیه در این بیماران ضروری می‌باشد.
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.