Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

هپارین با وزن مولکولی کم از مشتقات هپارین معمولی است و از طریق دگراداسیون این هپارین به دست می آید. سودمندیهای ویژه آن به هنگام مصرف در بیماران همودیالیزی باعث شده به سرعت جایگاه خود را به عنوان داوری ضد انعقاد مناسب در طی همودیالیز پیدا کند. برهمین اساس ما تصمیم گرفتیم اثر این نوع هپارین را روی زمان نسبی ترومبوپلاستین حین همودیالیز و استفاده از این داروی ضد انعقاد بسنجیم. این بررسی یک مطالعه تجربی است که روی 35 بیمار همودیالیزی انجام شد. در ابتدا خون برای بررسی زمان نسبی ترومبوپلاستین (PTT) و BUN پیش از همودیالیز گرفته شد. سپس 5000 واحد فراگمین در قسمت شریانی دستگاه تزریق و نیم ساعت پس از آغاز و پایان همودیالیز خون برای PTT گرفته شد. همچنین در پایان کار خون برای BUN نیز پس از دیالیز گرفته شد. کفایت از طریق فرمول URR محاسبه گردید و با کفایت همودیالیز ماه پیش با استفاده از آزمون آماری T زوجی مقایسه شد. 94% بیماران نیم ساعت پس از آغاز همودیالیز PTT برابر 1.8 میزان پایه و بیشتر داشتند. در پایان همودیالیز 4 ساعته، 51% بیماران PTT برابر 1.4 پایه و کمتر داشتند و 49% در همین زمان PTT بالای 1.4 میزان پایه داشتند در عین حال در همین 49% هیچگونه نیازی به کمپرسیون بیشتر روی محل خروج سوزن از ورید در پایان همودیالیز وجود نداشت. مقایسه کفایت همودیالیز با ماه قبل که با هپارین معمولی انجام می شد تفاوت معنی داری نشان نداد. این پژوهش نشان میدهد هپارین با وزن مولکولی پایین می تواند با ایجاد آنتی کواگولاسیون کافی و استفاده به صورت تک دوز کفایت مناسب همودیالیز ایجاد کند.

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---