چکیده:

زمینه: کیفیت زندگی کاری یکی از متغیر هایی است که اخیرا به لحاظ اهمیت، مورد توجه بسیاری از مدیران که درصدد ارتقا کیفیت منابع انسانی خود هستند قرار گرفته است.کیفیت زندگی کاری به ارتقاء رضامندی کارکنان، تقویت یادگیری در محل کار اختصاص یافته است و در جهت کمک به کار کارکنان است که بهتر بتوانند با تغییرات و جابجایی کنار آیند. این مطالعه با هدف بررسی کیفیت زندگی شغلی پزشکان خانواده در استان کرمان در سال 1389 انجام شد.

روش کار: نمونه پژوهش 114 نفر پزشک خانواده به روش سرشماری تشکیل می داد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه کیفیت زندگی کاری ون لار استفاده شد. داده های پرسشنامه با نرم افزار SPSS19 از طریق آزمون های آماری توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و استنباطی T-test و Anova تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: میانگین کیفیت زندگی کاری کل پزشکان خانواده استان کرمان 98/28% بود. کیفیت زندگی در پزشکان مرد بالاتر (میانگین=9/73، انحراف معیار=05/2) از پزشکان زن(میانگین=36/66،انحراف معیار=44/1) بود. بر حسب انگیزه همکاری در طرح مشخص شد همه ی حیطه های کیفیت زندگی شغلی(رضایت از شغل و حرفه، شرایط کاری، سلامت عمومی، ارتباط کار- منزل، استرس در کار) به جز کنترل درکار  رابطه معناداری داشتند.

نتیجه گیری: کیفیت زندگی کاری پزشکان خانواده در وضعیت رضایتبخشی نیست و باید در جهت ارتقا کیفیت زندگی کاری ایشان برنامه ها و راهکارهایی مد نظر قرار گیرد.

واژگان کلیدی: کیفیت زندگی کاری، رضایت از شغل و حرفه، شرایط کاری، سلامت عمومی، ارتباط کار- منزل، استرس در کار،کنترل درکار، پزشکان خانواده