مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی
جمهوری اسلامی ایران
Journal of medical council of iran
دوره 35، شماره 3 - ( 1396 )
جلد 35 شماره 3 صفحات 269-264 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rajaei F, Jarineshin H, Kamali M, Dagali F. Evaluation of the Effect of Ondansetron in Prevention of Shivers after Inguinal Hernia Surgery in Shahid Mohammadi Hospital in 2015 . jmciri 2017; 35 (3) :264-269
URL: http://jmciri.ir/article-1-2786-fa.html
URL: http://jmciri.ir/article-1-2786-fa.html
رجایی دکتر فرزام، جری نشین دکتر هاشم، کمالی دکتر منوچهر، دگلی دکتر فاطمه. بررسی اثر اندانسنتـرون در پیشگیری از لرز پس ازجراحی فتق اینگوئینال دربیمارستـان شهید محمـدی بندرعبـاس . مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران. 1396; 35 (3) :264-269
مرکز تحقیقات بیهوشی، مراقبتهای ویژه و کنترل درد، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران
چکیده: (4438 مشاهده)
چکیده
زمینه: لرز عبارت از لرزش غیر ارادی بدن در اثر عللی مثل سرما و هیپوترمی می باشد.
در هنگام هیپوترمی سیستم مرکزی تنظیم حرارت بدن سعی می کند تا با شروع لرز دمای بدن را افزایش دهد. هیپوترمی در جریان عمل جراحی به دلیل مواجهه با مواد بیهوشی و همچنین محیط سرد اتاق عمل همچنان یک مساله شایع می باشد و باعث شروع لرز ، طولانی شدن زمان عملکرد داروها، کواگولوپاتی و کاهش مقاومت به عفونت های زخم جراحی می گردد.
روش کار: در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی دوسوکور بود، 120 بیمار که تحت عمل جراحی فتق اینگوئینال قرار گرفته بودند و دارای معیارهای ورود بودند، وارد مطالعه شدند. بیماران در صورت تمایل با ارائه توضیحات لازم و کسب رضایت نامه آگاهانه در مطالعه وارد شدند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول 8mg اندانسترون (4ml) و گروه کنترل نیز 4ml نرمال سالین را بلافاصله قبل از عمل جراحی دریافت کردند. همه بیماران با 500cc سرم کریستالویید هیدراته شدند و بعد از ضدعفونی کردن و آماده سازی محیط، بی حسی نخاعی(اسپاینال) در فضای L4 و L5 و در وضعیت نشسته و با نیدل کویینکه سایز 25 انجام شد (قبل از آن علایم حیاتی اندازه گیری شد). سپس mg 5/12 بوپیواکایین (مارکایین) هایپرباریک تزریق گردید و بعد از stable شدن بیحسی منطقه ای درسطح T10، عمل جراحی شروع شد.
یافته ها: مطالعه ما نشان داد که میانگین بروز لرز بین دو گروه اندانسترون و نرمال سالین در قبل از عمل، ابتدا و انتهای عمل تفاوت معنی داری نداشت. ولی در بخش ریکاوری میزان لرز در گروه اندانسترون بیشتر از گروه نرمال سالین بود. بین میزان میانگین درجه لرز در هر دو گروه در زمان های مختلف تفاوت معنی داری وجود داشت به طوری که بیشترین میزان بروز لرز در ریکاوری بود.
در مطالعه حاضر میانگین فشار خون سیستولی، دیاستولی و فشار متوسط شریانی در هردو گروه اندانسترون و نرمال سالین بعد ازعمل کاهش پیداکرد که این کاهش در دو گروه با هم برابر بود و تفاوت معنی داری بین متغیر های ذکر شده در دو گروه مشاهده نشد.
نتیجه گیری: با توجه به داده های حاصل از این مطالعه، نتیجه‌گیری می‌شود که استفاده از اندانسترون در عمل جراحی فتق اینگوئینال باعث کمتر شدن تعداد ضربان قلب می شود ولی تاثیر قابل توجه ومعنی داری بر کاهش میزان بروز لرز پس از عمل ندارد.
زمینه: لرز عبارت از لرزش غیر ارادی بدن در اثر عللی مثل سرما و هیپوترمی می باشد.
در هنگام هیپوترمی سیستم مرکزی تنظیم حرارت بدن سعی می کند تا با شروع لرز دمای بدن را افزایش دهد. هیپوترمی در جریان عمل جراحی به دلیل مواجهه با مواد بیهوشی و همچنین محیط سرد اتاق عمل همچنان یک مساله شایع می باشد و باعث شروع لرز ، طولانی شدن زمان عملکرد داروها، کواگولوپاتی و کاهش مقاومت به عفونت های زخم جراحی می گردد.
روش کار: در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی دوسوکور بود، 120 بیمار که تحت عمل جراحی فتق اینگوئینال قرار گرفته بودند و دارای معیارهای ورود بودند، وارد مطالعه شدند. بیماران در صورت تمایل با ارائه توضیحات لازم و کسب رضایت نامه آگاهانه در مطالعه وارد شدند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول 8mg اندانسترون (4ml) و گروه کنترل نیز 4ml نرمال سالین را بلافاصله قبل از عمل جراحی دریافت کردند. همه بیماران با 500cc سرم کریستالویید هیدراته شدند و بعد از ضدعفونی کردن و آماده سازی محیط، بی حسی نخاعی(اسپاینال) در فضای L4 و L5 و در وضعیت نشسته و با نیدل کویینکه سایز 25 انجام شد (قبل از آن علایم حیاتی اندازه گیری شد). سپس mg 5/12 بوپیواکایین (مارکایین) هایپرباریک تزریق گردید و بعد از stable شدن بیحسی منطقه ای درسطح T10، عمل جراحی شروع شد.
یافته ها: مطالعه ما نشان داد که میانگین بروز لرز بین دو گروه اندانسترون و نرمال سالین در قبل از عمل، ابتدا و انتهای عمل تفاوت معنی داری نداشت. ولی در بخش ریکاوری میزان لرز در گروه اندانسترون بیشتر از گروه نرمال سالین بود. بین میزان میانگین درجه لرز در هر دو گروه در زمان های مختلف تفاوت معنی داری وجود داشت به طوری که بیشترین میزان بروز لرز در ریکاوری بود.
در مطالعه حاضر میانگین فشار خون سیستولی، دیاستولی و فشار متوسط شریانی در هردو گروه اندانسترون و نرمال سالین بعد ازعمل کاهش پیداکرد که این کاهش در دو گروه با هم برابر بود و تفاوت معنی داری بین متغیر های ذکر شده در دو گروه مشاهده نشد.
نتیجه گیری: با توجه به داده های حاصل از این مطالعه، نتیجه‌گیری می‌شود که استفاده از اندانسترون در عمل جراحی فتق اینگوئینال باعث کمتر شدن تعداد ضربان قلب می شود ولی تاثیر قابل توجه ومعنی داری بر کاهش میزان بروز لرز پس از عمل ندارد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |