مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی
جمهوری اسلامی ایران
Journal of medical council of iran
دوره 41، شماره 2 - ( 1402 )
جلد 41 شماره 2 صفحات 151-143 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mirzaei E A. Independence and Relation of the Rules and Conditions of Criminal and Civil Liability of Physician towards Patients. jmciri 2024; 41 (2) :143-151
URL: http://jmciri.ir/article-1-3291-fa.html
URL: http://jmciri.ir/article-1-3291-fa.html
میرزایی اقبال علی. استقلال و پیوند قواعد و شرایط کیفری و مدنی در قبال بیماران. مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران. 1402; 41 (2) :143-151
دانشگاه علوم پزشکی کردستان
چکیده: (154 مشاهده)
زمینه: از آنجا که قواعد و شرایط مسئولیت کیفری و مدنی پزشک در حقوق کنونی ایران در قانون واحد، یعنی قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 جمع شده است، در برخی نوشتهها میان قواعد مزبور آمیخته است. با وجود این، احکام مزبور مستقل از یکدیگرند و ملازمهای بین آنها وجود ندارد. از این رو، ضرورت و اهمیت پژوهش حاضر مورد توجه قرار دارد. این تحقیق به ویژه با تأکید بر ماهیت مشترک نهاد دیه این واقعیت را تأیید می‌کند که بیشتر احکام دیه از قواعد مسئولیت مدنی پیروی می‌کند.
روش کار: پژوهش حاضر با روش تحقیق کیفی و تحلیل محتوی و با گردآوری اطلاعات از منابع کتابخانهای و مراجعه به قوانین و مقالات حقوقی تدوین شده است.
یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از آن است که قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 هماهنگ با اصول حقوقی و مبانی فقهی در مقام تفکیک مرزهای دو نوع مسئولیت مدنی و کیفری پزشک در قبال بیماران برآمده است و تفکیک ماهیت و آثار اذن بیمار از شرط برائت پزشک و توجه به تفاوت مفهوم تقصیر در حقوق کیفری و مدنی از جمله نقاط قوت قانون است.
نتیجه گیری: با نقد و تحلیل اندیشههای حقوقی درباره مسئولیت قانونی پزشکان، به نظرمیآید، پارهای قواعد مسئولیت مدنی پزشکان با احکام مجازاتها آمیخته شده است. بهعلاوه، مقررات قانون در مواردی با نقص و ابهام روبهرو است: اعمال مجازات حبس در فرض فوت بیمار بر اثر قصور پزشکی در صورتی که سوء‌نیت پزشک و یا ارتکاب خطای جزائی محرز نباشد، قابل ایراد است. از این رو، اطلاق ماده 616 قانون تعزیرات مصوب 1375 منصرف از موارد تقصیر مدنی است و در این موارد تنها ضمان دیه ثابت میشود. بهعلاوه، نقص و ابهام مربوط به تعیین اعمال پزشکی نامشروع با تصویب قوانین خاص قابل رفع است.
روش کار: پژوهش حاضر با روش تحقیق کیفی و تحلیل محتوی و با گردآوری اطلاعات از منابع کتابخانهای و مراجعه به قوانین و مقالات حقوقی تدوین شده است.
یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از آن است که قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 هماهنگ با اصول حقوقی و مبانی فقهی در مقام تفکیک مرزهای دو نوع مسئولیت مدنی و کیفری پزشک در قبال بیماران برآمده است و تفکیک ماهیت و آثار اذن بیمار از شرط برائت پزشک و توجه به تفاوت مفهوم تقصیر در حقوق کیفری و مدنی از جمله نقاط قوت قانون است.
نتیجه گیری: با نقد و تحلیل اندیشههای حقوقی درباره مسئولیت قانونی پزشکان، به نظرمیآید، پارهای قواعد مسئولیت مدنی پزشکان با احکام مجازاتها آمیخته شده است. بهعلاوه، مقررات قانون در مواردی با نقص و ابهام روبهرو است: اعمال مجازات حبس در فرض فوت بیمار بر اثر قصور پزشکی در صورتی که سوء‌نیت پزشک و یا ارتکاب خطای جزائی محرز نباشد، قابل ایراد است. از این رو، اطلاق ماده 616 قانون تعزیرات مصوب 1375 منصرف از موارد تقصیر مدنی است و در این موارد تنها ضمان دیه ثابت میشود. بهعلاوه، نقص و ابهام مربوط به تعیین اعمال پزشکی نامشروع با تصویب قوانین خاص قابل رفع است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |