مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی
جمهوری اسلامی ایران
Journal of medical council of iran
دوره 41، شماره 2 - ( 1402 )
جلد 41 شماره 2 صفحات 159-152 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Aliyari Sherejini N, Molanorouzi K, Vakili S. Comparison of the Effect of Motor Independent/Dependent Visual Perception Practice on Visual-Motor Activity Disorder. jmciri 2024; 41 (2) :152-159
URL: http://jmciri.ir/article-1-3293-fa.html
URL: http://jmciri.ir/article-1-3293-fa.html
علیاری شره جینی نسترن، ملانوروزی کیوان، وکیلی سمیرا. مقایسه اثر تمرینات ادراک بینایی وابسته و غیر وابسته به حرکت در یکپارچگی دیداری-حرکتی کودکان دارای نقص توجه-بیش فعالی. مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران. 1402; 41 (2) :152-159
احد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (204 مشاهده)
زمینه: نتایج پژوهش‌های پیشین نشان داده است که کودکان دارای نقص توجه – بیش فعالی در مهارت‌های دیداری - حرکتی دچار مشکلاتی می‌باشند. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر تمرینات ادراک بینایی وابسته و غیروابسته به حرکت در یکپارچگی دیداری - حرکتی کودکان دارای نقص توجه – بیش فعالی انجام گرفت.
روش کار: این پژوهش نیمه آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون/پس‌آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه کودکان 4 تا 6 سال شهر تهران در سال 1401 بود که به بیمارستان علی اصغر مراجعه کرده بودند. تعداد 45 نفر از این افراد پس از غربالگری به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. آزمودنی‌ها در سه گروه تمرینات ادراک بینایی وابسته به حرکت و غیر وابسته به حرکت و کنترل تقسیم شدند. گروه‌های آزمایش به مدت 15 جلسه 45 دقیقه‌ای تحت آموزش قرار گرفتند، درحالی که افراد گروه کنترل، هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکردند. همه افراد قبل و پس از آموزش با استفاده از آزمون بندر گشتالت مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج نشان داد که آزمودنی‌های هر دو گروه آزمایش بهبود معناداری در نمره کل یکپارچگی دیداری-حرکتی و همه مؤلفه‌های آن در مقایسه با گروه کنترل داشتند. همچنین نتایج نشان داد که آزمودنی‌های گروه وابسته به حرکت در مقایسه با گروه غیر وابسته به حرکت، بهبود بالاتری در مؤلفه نسخه برداری و حرکتی به دست آوردند.
نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر، استفاده از تمرینات ادراک بینایی وابسته و غیروابسته به حرکت می‌تواند به عنوان یک مداخله مؤثر برای بهبود یکپارچگی دیداری-حرکتی کودکان دارای نقص توجه –بیش فعالی پیشنهاد شود.
روش کار: این پژوهش نیمه آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون/پس‌آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه کودکان 4 تا 6 سال شهر تهران در سال 1401 بود که به بیمارستان علی اصغر مراجعه کرده بودند. تعداد 45 نفر از این افراد پس از غربالگری به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. آزمودنی‌ها در سه گروه تمرینات ادراک بینایی وابسته به حرکت و غیر وابسته به حرکت و کنترل تقسیم شدند. گروه‌های آزمایش به مدت 15 جلسه 45 دقیقه‌ای تحت آموزش قرار گرفتند، درحالی که افراد گروه کنترل، هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکردند. همه افراد قبل و پس از آموزش با استفاده از آزمون بندر گشتالت مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج نشان داد که آزمودنی‌های هر دو گروه آزمایش بهبود معناداری در نمره کل یکپارچگی دیداری-حرکتی و همه مؤلفه‌های آن در مقایسه با گروه کنترل داشتند. همچنین نتایج نشان داد که آزمودنی‌های گروه وابسته به حرکت در مقایسه با گروه غیر وابسته به حرکت، بهبود بالاتری در مؤلفه نسخه برداری و حرکتی به دست آوردند.
نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر، استفاده از تمرینات ادراک بینایی وابسته و غیروابسته به حرکت می‌تواند به عنوان یک مداخله مؤثر برای بهبود یکپارچگی دیداری-حرکتی کودکان دارای نقص توجه –بیش فعالی پیشنهاد شود.
واژه‌های کلیدی: اختلال نقص توجه - بیش فعالی، یکپارچگی دیداری-حرکتی، تمرینات ادراک بینایی وابسته و غیر وابسته به حرکت
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |