این نامه به سردبیر به بررسی اهمیت تاریخی دارالفنون، که در سال ۱۸۵۱ توسط امیرکبیر تأسیس شد، به عنوان نخستین مؤسسه آموزش عالی مدرن در ایران میپردازد. دارالفنون در دورانی که ایران از نظر علمی و فناوری عقب مانده بود، با هدف مدرنسازی نظام آموزشی کشور، به ویژه در زمینه پزشکی و داروسازی تأسیس شد. با کمک کارشناسان اروپایی مانند دکتر یاکوب ادوارد پولاک و دکتر فوکتی، این مؤسسه روشهای جراحی پیشرفته، واکسیناسیون، آناتومی و علوم دارویی را معرفی کرد. پولاک نقش مهمی در ترویج شیوههای پزشکی مدرن و اقدامات بهداشتی عمومی داشت و نخستین واکسیناسیون نظاممند آبله را در ایران اجرا کرد. فوکتی نیز به پایهگذاری آموزش داروسازی کمک کرد و وابستگی به داروهای وارداتی را کاهش داد.
این نامه همچنین به نقش دانشمندان ایرانی که در دارالفنون آموزش دیده بودند، مانند نظامالاطباء و رضا قلی هدایت، در بومیسازی و توسعه دانش پزشکی مدرن اشاره دارد. با وجود مقاومتهای مذهبی و فرهنگی، به ویژه در مورد تشریح بدن، برخی از علمای دینی حمایت کردند تا علوم مدرن با اصول اسلامی تلفیق شود. اگرچه دارالفنون در دهههای بعد به دلیل تغییرات سیاسی و نهادی رو به افول رفت، میراث آن در شکلدهی به مدرنسازی علمی ایران همچنان عمیق و اثرگذار باقی مانده است. امروزه، این مؤسسه به عنوان یک موزه فرهنگی پابرجاست و نماد نخستین تعامل ساختاری ایران با علوم مدرن محسوب میشود.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |