Journal of medical council of iran
دوره 24، شماره 2 - ( 1385 )                   جلد 24 شماره 2 صفحات 137-133 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

بررسی علل زمینه ای معلولیت ذهنی در کودکان 14-3 ساله مراجعه کننده به درمانگاه اعصاب کودکان بیمارستان امام خمینی (ره) طی سال های 79-75. مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران. 1385; 24 (2) :133-137

URL: http://jmciri.ir/article-1-1063-fa.html


چکیده:   (4558 مشاهده)
زمینه: عقب ماندگی ذهنی یک بیماری شایع در دنیا بخصوص در کشورهای در حال رشد است. حدود 3-2% افراد جامعه دارای ضریب هوشی زیر 70 بوده و 0.3% آنها عقب مانده شدید ذهنی هستند. به همین دلیل ارزیابی عوامل همراه با بیماری و پیشگیری از آنها دارای اهمیت زیادی می باشد.روش کار: در یک مطالعه گذشته نگر تمام کودکان بالای سه سال (160 مورد) مراجعه کننده به درمانگاه اعصاب کودکان طی سال های 1379-1375 با شکایت عقب ماندگی ذهنی جمع آوری شده و سپس ضریب هوشی آنها با استفاده از تست Ravon تعیین شد. علل عقب ماندگی ذهنی به چهار گروه: قبل از تولد، زمان تولد، بعد از تولد و علل ناشناخته تقسیم شدند.یافته ها: 24 مورد (15%) به علل قبل از تولد و 82 مورد (51.3%) به علل حوالی تولد و 31 مورد (19.4%) به علل بعد از تولد، مربوط بوده و در 23 مورد (14.4%) علتی شناخته نشد. شایع ترین علت قبل از تولد، سندرم X شکننده و 5 مورد (3.1% موارد) بود. در گروه حوالی تولد، علت هیپوکسیک – ایسکمیک، 31 مورد (19.3%)، عفونت نوزادی 25 مورد (15.62%)، هیپربیلی روبینمی 14 مورد (8.75%) و سندرم زجر تنفسی 11 مورد (6.25%) بود. شایع ترین علل بعد از تولد، صرع 16 مورد (10%)، تروما و عفونت مغزی هر کدام 5 مورد (3.1 موارد) بود.نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهند که بیشترین موارد عقب ماندگی ذهنی در سال های 1379-1375 با حوادث حوالی تولد همراه بوده است. به علاوه به نظر می رسد که این عوامل قابل پیش بینی و پیشگیری بوده و طب پیشگیری می تواند عامل موثری جهت کاهش این موارد باشد.
متن کامل [PDF 176 kb]   (1872 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.