Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

زمینه: سندرم روده تحریک پذیر، یک اختلال شایع گوارشی است، به طوریکه شایع ترین علت ارجاع بیماران به درمانگاه گوارش می باشد. از سوی دیگر، عدم تحمل لاکتوز نیز مشکل شایعی می باشد که علایم بالینی آن مشابه سندرم روده تحریک پذیر است. از این رو، تعیین و جدا کردن این بیماران، اهمیت زیادی دارد و مشخص نمودن این موضوع نقش مهمی در درمان این بیماران ایفا می کند.روش کار: جمعیت مورد مطالعه، بیماران مراجعه کننده به درمانگاه گوارش بودند که بر اساس معیارهای Rome II، تشخیص سندرم روده تحریک پذیر برایشان مطرح شد. سپس بیماران تحت انجام تست تنفسی هیدروژن با لاکتوز قرار گرفتند و بر اساس نتایج آن به 3 گروه منفی، بینابینی و مثبت تقسیم شدند. سپس با توجه به علایم بالینی و نتایج تست تنفسی، تحت رژیم بدون لاکتوز، درمان با آنتی بیوتیک و تحت نظر باقی ماندند. پس از پایان 2 هفته، مجددا مورد پرسش و ویزیت قرار گرفتند.یافته ها: در طی دوره مطالعه، 94 بیمار واجد شرایط وارد طرح شدند. از این تعداد 39.4% بیماران، مذکر و 60.1% نفر مونث با محدوده سنی 49.24 سال بودند. پس از بررسی های لازم، فراوانی تشخیص های زیر به دست آمد: فراوانی کمبود لاکتاز (35.0%)، فراوانی رشد باکتری (27.0%) و فراوانی افراد نرمال (38.0%). پس از اقدامات درمانی انجام شده، شدت اتساع شکم و دفع گاز به طور معناداری کاهش نشان داد.نتیجه گیری: کمبود لاکتاز روده ای و رشد بیش ازحد باکتری ها در روده می توانند همراه با سندرم تحریک پذیر وجود داشته باشد. لذا توصیه می شود در طی روند تشخیص سندرم روده تحریک پذیر با توجه به ساده بودن تست تنفسی هیدروژن، بیماران از لحاظ کمبود لاکتاز و یا رشد بیش از حد باکتری ها نیز مورد بررسی قرار گیرند.

واژه‌های کلیدی: سندرم روده تحریک پذیر، کمبود لاکتاز روده ای، تست تنفسی

متن کامل [PDF 201 kb]   (4557 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---