Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

روش کار: روش مطالعه در این پژوهش از نوع مداخله ای و به صورتRepeated Measurement می باشد. 15 بیمار سکته مغزی بین 41 تا 85 سال به صورت نمونه گیری غیر احتمالی ساده از هر دو جنس و از درمانگاه های توانبخشی و بیمارستان های سطح شهر تهران انتخاب شدند. بیماران از یک اسپلینت استاتیک ولار (با زوایای 10 درجه اکستانسیون مچ دست، اکستانسیون کامل انگشتان و ابداکسیون و آپوزیشن شست) به مدت 2 ماه، 2 ساعت در روز و 4 ساعت در شب استفاده کردند. در این مطالعه از مقیاس آشورث اصلاح شده برای ارزیابی اسپاستیستی، از گونیامتر برای ارزیابی دامنه حرکتی پاسیو و از تست فوگل مایر برای ارزیابی عملکرد اندام فوقانی استفاده شد.یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان دهنده کاهش معنی دار اسپاستیسیتی مچ دست و آرنج (p<0.0001)، افزایش معنی دار دامنه حرکتی اکستانسیون پاسیو مچ دست (p<0.0001) و آرنج (p<0.002) و افزایش معنی دار عملکرد اندام فوقانی (p<0.0001) در بیماران مورد مطالعه می باشد.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که استفاده از اسپلینت استاتیک ولار به مدت 2 ماه در بیماران سکته مغزی مزمن تاثیر معنی داری بر اسپاستیسیتی مچ دست و آرنج، دامنه حرکتی اکستانسیون پاسیو مچ دست و آرنج و عملکرد اندام فوقانی این بیماران داشته است و به نظر می رسد در افراد مبتلا به سکته مغزی مزمن استفاده از این نوع اسپلینت می تواند در بهبود عملکرد اندام فوقانی موثر باشد.

واژه‌های کلیدی: اسپلینت، همی پلژی، اسپاستیسیتی، عملکرد

متن کامل [PDF 715 kb]   (1349 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---