Journal of Medical Council of Iran
دوره 28، شماره 3 - ( 1389 )                   جلد 28 شماره 3 صفحات 268-262 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

بررسی هایپراوریسمی در کودکان چاق و ارتباط بین هایپراوریسمی و فاکتورهای مرتبط با چاقی. مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران. 1389; 28 (3) :262-268

URL: http://jmciri.ir/article-1-1388-fa.html


چکیده:   (5908 مشاهده)
زمینه: اخیرا چاقی و عوارض آن (نظیر آنچه در بزرگسالان دیده می شود) به سرعت در حال افزایش است. مشخص شده که بالا بودن اسیداوریک ادرار می تواند ناشی از تولید بیشتر آن در بدن باشد. در برخی بزرگسالان چاق علت آن ناشی از کاهش دفع ادراری اسیداوریک دانسته شده.هدف این مطالعه بررسی مکانیزم هیپراوریسمی در کودکان چاق و ارتباط بین هیپراوریسمی و عوامل مرتبط با چاقی می باشد.روش کار: 75 کودک مبتلا به چاقی شدید (42 پسر و 33 دختر) مورد مطالعه قرار گرفتند و با 30 کودک غیر چاق (20 پسر و 10 دختر) مقایسه شدند. لپتین، چربی های سرم، آنزیم های کبد، اسیداوریک و کراتینین خون و همچنین اسیداوریک و کراتینین 24 ساعته ادرار در هر کودک اندازه گیری شد و کلیرانس اسیداوریک محاسبه گردید.یافته ها: جمعیت در این مقاله مورد بررسی قرار گرفتند. سطح اسیداوریک سرم (UA) در کودکان چاق به مراتب بالاتر از کودکان گروه کنترل بود اما اسیداوریک ادرار (U-UA)، کلیرانس اسیداوریک (Cua/Ccr FEUA, (CUA) 100 = Fractiontal excretion of uric acid) در کودکان چاق کمتر از کودکان گروه کنترل بود. پایین بودن غلظت اسیداوریک ادرار (U-UA) در کودکان چاق نشانگر آن است که بالا بودن اسیداوریک خون ایشان به علت افزایش دریافت غذاهایی که مولد اسیداوریک هستند نمی باشد. بین اسیداوریک و نسبت «سن بر وزن» ارتباط معنی داری وجود دارد و با بالا رفتن سن و وزن این ارتباط قوی تر می شود.نتیجه گیری: هیپراوریسمی در کودکان چاق عمدتا ناشی از کاهش کلیرانس کلیوی اسیداوریک است نه به دلیل افزایش تولید آن در بدن و این هیپراوریسمی با بالارفتن سن و افزایش چاقی که تشدید می شود.
متن کامل [PDF 501 kb]   (852 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.