مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی
جمهوری اسلامی ایران
Journal of Medical Council of Iran
دوره 30، شماره 2 - ( 1391 )
جلد 30 شماره 2 صفحات 154-150 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
اثر وضعیت آرنج بر قدرت گرفتن دست. مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران. 1391; 30 (2) :150-154
چکیده: (4663 مشاهده)
زمینه: قدرت گرفتن دست پیش نیاز مهم برای عملکرد اندام فوقانی می باشد و به لحاظ اینکه با ضربه، عفونت، جراحی و در طی بیماری های التهابی کاهش می یابد شناخت عواملی که قدرت دست را افزایش می دهند حائز اهمیت است. لذا در این مطالعه اثر وضعیت ارنج بر قدرت گرفتن دست مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: این بررسی به روش سنجش تحلیلی و به صورت مقطعی انجام گرفته است. در این تحقیق قدرت گرفتن دست راست و چپ در مراجعین به دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد ارزیابی قرار گرفت. اندازه گیری قدرت با استفاده از یک داینامومتر استاندارد و در دو وضعیت Full ext و 90 درجه Flex آرنج انجام شد. در مجموع تعداد 55 نفر زن و 45 نفر مرد در مطالعه شرکت کردند.یافته ها: اختلاف معنی داری بین میانگین های قدرت گرفتن دست راست مردان در 90 درجه فلکشن آرنج (49.08= میانگین و SD=±8.02) و full ext آن (50.41= میانگین و SD=±8.03) وجود دارد.- اختلاف معنی داری بین میانگین های قدرت گرفتن دست راست زنان در 90 درجه فلکشن آرنج (28.89= میانگین و SD=±4.33) و full ext آن (30.13= میانگین و SD=±4.50) وجود دارد.- اختلاف معنی داری بین میانگین های قدرت گرفتن دست چپ مردان در 90 درجه فلکشن آرنج (48.07= میانگین و SD=±7.13) و full ext آن (49.83= میانگین و SD=±7.84) وجود دارد.- اختلاف معنی داری بین میانگین های قدرت گرفتن دست چپ زنان در 90 درجه فلکشن آرنج (27.98= میانگین و SD=±4.55) و full ext آن (28.51= میانگین SD=±4.09) وجود دارد.یافته های این تحقیق نشان داد قدرت گرفتن دست در full ext آرنج بیشتر است.نتیجه گیری: این بررسی نشان داد وضعیت آرنج می تواند قدرت گرفتن دست را تحت تاثیر قرار دهد و آگاهی از چگونگی تاثیر وضعیت آرنج بر قدرت دست می تواند توسط درمانگران برای آموزش بیماران مورد استفاده قرار گیرد در ضمن با دانستن وضعیت برتر می توان برنامه درمانی هر فرد را به نحوی طراحی نمود تا بیمار، اندام فوقانی خود را در وضعیت خاصی قرار دهد که بالاترین کارایی را در جهت نیل به حداکثر کارکرد فراهم سازد.* نتایج این مطالعه در ارزیابی و درمان ضایعات دست و آموزش نحوه انجام فعالیت ها به بیمار با ارزش می باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |