Journal of medical council of iran
دوره 21، شماره 4 - ( 1382 )                   جلد 21 شماره 4 صفحات 297-292 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

بررسی اثرات هیستومورفولوژیک مصرف جیره غذایی حاوی 10% روغن ذرت در دوره بارداری بر سیستم موکوسیلیاری مخاط لوله رحمی خرگوشهای نوزاد. مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران. 1382; 21 (4) :292-297

URL: http://jmciri.ir/article-1-1575-fa.html


چکیده:   (3691 مشاهده)
پژوهش حاضر با توجه به اهمیت مصرف روغن ذرت در جیره غذایی خرگوشهای باردار و اثرات آن بر سیستم موکوسیلیاری نسل آینده انجام گرفته است. در این تجربه از 30 رأس خرگوش آلبینو (6 نرو 24 ماه) با وزن متوسط 1800 تا 2000 گرم و سن متوسط 5.5 تا 6 ماه استفاده شده و پس از آمیزش موفق، ماده های باردار به دو دسته شاهد و آزمایش تقسیم گردیدند. گروه شاهد با جیره غذایی معمولی و گروه آزمایش با جیره غذایی حاوی روغن ذرات تغذیه شدند. پس از زایمان، 20 نوزاد ماده به طور تصادفی انتخاب (10 نوزاد شاهد و 10 نوزاد آزمایش) و در سن 8 هفتگی (قبل از دوره بلوغ) به وسیله کلروفرم بیهوش و تشریح گردیدند. سپس لوله های رحمی آنها در محلول تلژینسکی ثابت و از ناحیه تنگه قطعات 2 میلیمتری جدا گردید. پس از طی مراحل پاساژ، قالب گیری، تهیه مقاطع 5 تا 6 میکرونی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین وائوزین (H&E) و PAS2 سیستم موکوسیلیاری لوله رحمی با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان دهنده افزایش فعالیت و اندازه مژه ها، هیپروترفیه شدن سلولهای مژه دار و ترشحی و نیز افزایش نسبی ترشحات توسط سلولهای ترشحی بود. فعالیت لوله رحمی در مادگان باردار به منظور تغذیه و تحریک جنین افزایش خواهد یافت، لذا ما انتظار مشاهده این تغییرات در خرگوشهای 8 هفته که به سن بلوغ نرسیده اند را نداریم. مقایسه تغییرات ایجاد شده در گروه آزمایش نشان می دهد نوع تغذیه مورد اشاره در دوره بارداری باعث عبور عوامل تشدید کننده رشد از طریق جفت به جنین گردیده است، لذا تشدید فعالیت سیستم موکوسیلیاری به دلیل تغذیه ویژه بوده است.
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.