مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی
جمهوری اسلامی ایران
Journal of medical council of iran
دوره 18، شماره 4 - ( 1379 )
جلد 18 شماره 4 صفحات 287-282 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
سل خارج ریوی و بررسی 146 مورد. مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران. 1379; 18 (4) :282-287
چکیده: (5390 مشاهده)
سل خارج ریوی ممکن است همزمان با سل ریوی یا سالها بعد از عفونت اولیه سلی ایجاد شود. در سالهای اخیر بدنبال اپیدمی ایدز و افزایش مهاجرت از کشورهایی که سل در آنجا آندمیک بوده و بالاخره بهبود روشهای تشخیصی تهاجمی موارد بروز سل خارج ریوی افزایش چشمگیری داشته است. با توجه به تفاوت هایی که در پراکندگی موارد سل خارج ریه در کشورهای پیشرفته در مقایسه با کشورهای در حال توسعه وجود دارد بر آن شدیم که از سال 1370 تا 1377 کلیه موارد سل خارج ریوی را در استان چهارمحال و بختیاری بررسی نماییم.در این بررسی سل خارج ریوی 27 درصد کل موارد بیماری سل را تشکیل می داد که در سالهای اخیر افزایش نسبی در موارد آن مشهود بود. در مجموع 146 بیمار (96 زن و 50 مرد) مورد بررسی قرار گرفتند زنان دو برابر مردان به سل خارج ریه مبتلا شده بودند و خانمهای 39-20 سال و مردان مسن (69-60 سال) بیشتر در معرض ابتلای این بیماری بودند. شایعترین سل خارج ریه لنفادنیت سلی (42%) و بدنبال آن سل استخوان و مفصل (18%) و در وهله سوم سل پریتوان (10%) قرار داشت و سل پلور بر خلاف آمارهای غربی در بررسی ما شایع نبود.بیشترین روش تشخیص در سل خارج ریوی استفاده از بیوپسی اندام مبتلا بوده است و آزمون مانتو در اغلب موارد مثبت گزارش گردید (70%). ما نتیجه گیری می کنیم که افزایش موارد سل خارج ریه شاید به علت بهبود در روشهای تشخیصی یا عدم تشخیص موارد سل ریوی باشد. افزایش نسبی موارد سل استخوان و مفصل در ایران در قیاس با سایر کشورها باید در مطالعات آینده مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |