مقدمه : بیماری­های قلبی عروقی شایع­ترین علت مرگ در بیشتر کشورهای جهان و ایران و مهمترین عامل از کار افتادگی بوده که سبب تنش­، اضطراب و تغییر علایم حیاتی بیماران مبتلا می­شود. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آرام سازی پیشرونده عضلانی بر علایم حیاتی بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی انجام شد.

روش کار : در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه کور66 بیمار انفارکتوس قلبی پس از نمونه­گیری به روش دردسترس، به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه 33 نفری آزمون و شاهد تخصیص داده شدند. روش کار در این مطالعه به صورت یک جلسه آشنایی سازی شرکت­کنندگان با اهداف و روش مداخله و 120 جلسه اجرای تکنیک توسط گروه آزمون در مدت دو ماه بود. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، چک لیست ثبت علایم حیاتی و چک لیست خود گزارش­دهی بود.  از آزمون­های تی مستقل، یو من ویتنی، آنالیز واریانس با اندازه­های تکراری­ و فریدمن استفاده شد.

نتایج : متغیرهای تعداد نبض و تنفس بین افراد گروه آزمون تفاوت معنی­داری را نشان دادند (P<0.048) (P<0.001) و متغیر فشار خون سیستولیک در سه زمان مختلف (قبل، 1 و 2 ماه بعد از مداخله) بین دو گروه آزمون و شاهد تفاوت معنی­داری را نشان داد (P<0.001). همچنین متغیر درد در دو زمان بعد از مداخله بین دو گروه آزمون و شاهد تفاوت معنی­داری را نشان داد (P<0.001).

نتیجه­گیری : اجرای تکنیک آرام سازی پیشرونده عضلانی بر برخی از علایم حیاتی بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی موثر بوده و استفاده از این تکنیک در جهت ثبات آن عملی و امکان پذیر خواهد بود.

کلید واژه ها : آرام سازی پیشرونده عضلانی، علایم حیاتی، انفارکتوس قلبی