زمینه: خستگی بعد از سکته مغزی مزمن شایع است و می‌تواند سبب اختلال عملکرد حسی-حرکتی اندام فوقانی، کاهش استقلال در انجام فعالیت‌های روزمره زندگی و کاهش سطح مشارکت شود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات اندام فوقانی براساس پیش‌بینی خستگی بر عملکرد حسی-حرکتی اندام فوقانی و فعالیت‌های روزمره زندگی افراد مبتلا به سکته مغزی مزمن می‌باشد. روش کار: این مطالعه به صورت پایلوت انجام گرفت. 20 بیمار سکته مغزی (9 زن و 11 مرد) با میانگین سنی 09/14±56 (سال) و مدت زمان گذشته از سکته مغزی با میانگین 5/53±05/71 (ماه) به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (دریافت‌کننده تمرینات روتین توانبخشی) و مداخله (دریافت‌کننده تمرینات یک‌طرفه با پیش‌بینی خستگی توسط دستگاه کینکت) قرار گرفتند. عملکرد حرکتی اندام فوقانی، هماهنگی حرکتی ظریف و درشت اندام فوقانی، قدرت گرفتن، حس عمقی شانه و آرنج، استقلال در فعالیت‌های روزمره زندگی، مشارکت و شدت خستگی قبل از درمان، بعد از درمان (6 هفته، هفته‌ای 3 جلسه 45 دقیقه) و بعد از دوره پیگیری (6 هفته بعد) مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: در تمامی متغیرها بجز استقلال در فعالیت‌های روزمره زندگی بهبود معناداری (05/0P<) در هر دو گروه مشاهده شد. همچنین، کاهش شدت خستگی و بهبود هماهنگی حرکتی ظریف اندام فوقانی در گروه مداخله به صورت معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (05/0P<). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که تمرینات اندام فوقانی بر اساس پیش‌بینی خستگی سبب بهبود معنادار عملکردهای حسی-حرکتی اندام فوقانی، هماهنگی حرکتی و مشارکت و همچنین کاهش قابل‌توجه شدت خستگی در افراد مبتلا به سکته مغزی مزمن می‌شود.
Shams Hafshejani D, Azad A, Taghizadeh G, Behzadipour S. Effect of upper extremity exercises based on fatigue prediction on upper extremity sensory-motor functions, participation and fatigue in chronic stroke. jmciri 2023; 41 (1) :23-40 URL: http://jmciri.ir/article-1-3270-fa.html
شمس هفشجانی دانیال، آزاد اکرم، تقی زاده قربان، بهزادی پور سعید. تاثیر تمرینات اندام فوقانی بر اساس پیش بینی خستگی بر عملکرد حسی-حرکتی اندام فوقانی، فعالیت های روزمره زندگی، مشارکت و خستگی افراد مبتلا به سکته مغزی. مجله علمی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران. 1402; 41 (1) :23-40
