Journal of Medical Council of Iran
دوره 42، شماره 3 - ( 1403 )                   جلد 42 شماره 3 صفحات 40-32 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Bahri T, Barkhordar M, Tavakoli S, Babakhani D, Azari M, Janbabai G, et al . Allogeneic Hematopoietic Stem Cell Transplantation Outcomes in Patients with Acute Myeloid Leukemia: A 30-Year Retrospective Study at a Referral Center. jmciri 2024; 42 (3) :32-40
URL: http://jmciri.ir/article-1-3329-fa.html
بحری طناز، برخوردار مریم، توکلی سحر، باباخانی داوود، آذری مجتبی، جانبابایی قاسم، و همکاران.. ارزیابی نتایج پیوند سلول‌های بنیادی خون‌ساز آلوژن در بیماران مبتلا به لوسمی میلوئید حاد؛ مطالعه گذشته‌نگر 30ساله در یک مرکز ارجاعی. مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران. 1403; 42 (3) :32-40

URL: http://jmciri.ir/article-1-3329-fa.html


مرکز تحقیقات سلول درمانی و پیوند سلول های بنیادی بیمارستان شریعتی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
چکیده:   (649 مشاهده)
چکیده
زمینه: پیوند آلوژنیک سلولهای بنیادی خونساز (Hematopoietic Stem Cell Transplantation -HSCT) به عنوان تنها گزینه درمانی مؤثر برای ریشهکنی بیماری لوسمی میلوئید حاد (Acute Myeloid Leukemia -AML) مطرح است. ارزیابی نتایج درمان و تحلیل مشکلات موجود در هر مرکز جهت بهبود شرایط و رفع مشکلات لازم است. به این منظور مطالعه حاضر جهت ارزیابی نتایج HSCT در بیماران مبتلا به AML که طی سه دهه گذشته در مرکز ارجاعی بیمارستان دکتر شریعتی پیوند شده اند، انجام شد. کوهورت گذشتهنگر در پژوهشکده انکولوژی، هماتولوژی و پیوند بر روی بیماران AML بالغی انجام شد که بین ژانویه 1991 و ژانویه 2022 پیوند آلوژن انجام دادند. اطلاعات مربوط به ویژگیهای دموگرافیک، بالینی و آزمایشگاهی از پروندههای پزشکی جمعآوری شد. اهداف اولیه شامل ارزیابی بقا کلی و بقای بدون بیماری 5 ساله در تمام بیماران و مقایسه بر اساس مقطع زمانی پیوند و وضعیت رمیشن قبل پیوند بود؛ در حالی که اهداف ثانویه شامل مرگومیر غیر مرتبط با عود (Non-Relapse Mortality-NRM) و بروز تجمعی عود (Relapse Incidence-RI) بود. تحلیلهای آماری برای مقایسه نتایج بین دو گروه شامل افرادی که قبل از 2010 پیوند شدند (D1) و افرادی که بعد از 2010 پیوند شدند (D2)، انجام شد.    
یافتهها: در مجموع، 1337 بیمار مبتلا به AML تحلیل شدند که 477 نفر در گروه D1 و 860 نفر در گروه D2 قرار داشتند. میانه مدت پیگیری 111 ماه در گروه D1 و 62 ماه در گروه D2 بود. نرخهای بقا کلی بین دو گروه مشابه بود (56/64٪ برای D1 در مقابل 57/86٪ برای (D2، اما بهبودهایی در بیمارانی که در رمیشنهای دیرتر CR2) و (CR≥3 بعد از 2010  پیوند شدند، مشاهده شد. نرخهای بقای بدون بیماری نیز در مجموع مشابه بود، اما بهبودهای قابل توجهی برای بیماران CR2 و CR≥3 که بعد از 2010 پیوند شدند، مشاهده شد. میزان عود 5 ساله و NRM بین دو مقطع زمانی مشابه بود، به جز در بیمارانی که در CR2 و بعد از 2010 پیوند شدند میزان عود و NRM کاهش یافت. به طور قابل توجهی، درصد بیشتری از پیوندها از اهداکنندگان هاپلوئیدنتیکال و اهداکنندگان غیرخویشاوند در D2 ثبت شد که نشاندهنده راهبردهای پیوندی در حال تحول است.
نتیجه گیری: یافتههای مطالعه حاضر نشان میدهد که علیرغم پیشرفتهای قابلتوجه در روش های پیوند، مراقبتهای حمایتی و دسترسی به اهداکنندگان، نرخهای بقای کلی و بقای بدون بیماری در دو مقطع زمانی نسبتاً ثابت باقی ماندهاند که به علت افزایش نسبت پیوندهای آلترناتیو و پیوندهای پرخطر بعد از 2010 است. این مطالعه بر نیاز به رویکردهای شخصیسازیشده با تمرکز بر بهینهسازی انتخاب اهدا کننده و پرداختن به عوارض مرتبط با پیوند تأکید دارد
متن کامل [PDF 638 kb]   (192 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: بیماری های خون و سرطان

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.