مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی
جمهوری اسلامی ایران
Journal of Medical Council of Iran
دوره ۴۲، شماره ۴ - ( ۱۴۰۳ )
جلد ۴۲ شماره ۴ صفحات ۱۷-۱۱ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ashrafi Esfahani S, Mahbobi M. Investigation of Gamete and Embryo Donation in the Iranian Jurisprudential System. jmciri 2025; 42 (4) :11-17
URL: http://jmciri.ir/article-1-3228-fa.html
URL: http://jmciri.ir/article-1-3228-fa.html
اشرفی اصفهانی شایسته، محبوبی ملیکا. واکاوی اهدای گامت و جنین در نظام فقهی ایران. مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران. ۱۴۰۳; ۴۲ (۴) :۱۱-۱۷
مرکز تحقیقات پزشکی قانونی، سازمان پزشکی قانونی کشور، تهران، ایران
چکیده: (۲۱۲ مشاهده)
چکیده
زمینه: اهدای گامت و جنین از موضوعات مهمی است که در کشورهای پیشرفته مورد توجه قانون گذار واقع و مقرراتی راجع به آنها وضع شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی چالش های حقوقی اهدای گامت و جنین در نظام حقوقی ایران با تأکید بر قانون نحوه اهدای جنین به زوجین نابارور مصوب 1382 و همچنین تبیین نسب طفل متولد شده از تلقیح مصنوعی نگاشته شده است.
روش گردآوری اطلاعات این مقاله اسنادی–کتابخانه‌ای و نوع تحقیق کیفی توصیفی-تحلیلی می‌باشد و جامعه تحقیق مجموعه کتب فقهی و حقوقی و قوانین و مقررات پیرامون اهدای گامت و جنین می‌باشد. پرسش‌های اساسی که در این اثر پژوهشی بدان‌ها پرداخته خواهد شد عبارتند از:
شرایط درخواست کنندگان و اهدا کنندگان جنین در قانون نحوه انتقال جنین به زوجین نابارور چگونه تبیین شده است؟
فقهای امامیه در خصوص مشروعیت یا عدم مشروعیت تلقیح مصنوعی چه نظریاتی ارائه نموده اند؟
و در نهایت در تعیین نسب طفل متولد شده از تلقیح مصنوعی چه معیارهایی مناط اعتبار بوده و طفل منسوب به چه کسی خواهد بود؟
از رهگذر مطالعات و بررسی‌های انجام شده بدست می‌آید که در اتفاق‌نظر کلی فقها و حقوقدانان تلقیح مصنوعی میان اسپرم شوهر و تخمک زوجه و همچنین تلقیح خارج از رحم جایز است لیکن در خصوص تلقیح مصنوعی زوجه با تخمک زن أجنبیه، عده‌ای از فقها قائل به جواز و عده‌ای دیگر همچون آیت الله فاضل لنکرانی قائل به حرمت هستند. در نهایت نیز تحقق نسب در حالت لقاح داخل‌رحم و خارج از رحم و همچنین نسب پدری و مادری طفل ناشی از اهداء جنین به تفصیل مورد بررسی قرار خواهند گرفت. نکته شایان توجه دیگر آن است که یکی از نقص‌های مهم قانون نحوه انتقال جنین به زوجین نابارور، سکوت درباره امکان یا حرمت نکاح طفل با زوجین اهدا گیرنده است. اگر چه اخلاق عمومی چنین نکاحی را نمی‌پذیرد با این حال از مفاد قانون فوق نمی‌توان دلیلی بر وجود حرمت استنباط نمود.
زمینه: اهدای گامت و جنین از موضوعات مهمی است که در کشورهای پیشرفته مورد توجه قانون گذار واقع و مقرراتی راجع به آنها وضع شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی چالش های حقوقی اهدای گامت و جنین در نظام حقوقی ایران با تأکید بر قانون نحوه اهدای جنین به زوجین نابارور مصوب 1382 و همچنین تبیین نسب طفل متولد شده از تلقیح مصنوعی نگاشته شده است.
روش گردآوری اطلاعات این مقاله اسنادی–کتابخانه‌ای و نوع تحقیق کیفی توصیفی-تحلیلی می‌باشد و جامعه تحقیق مجموعه کتب فقهی و حقوقی و قوانین و مقررات پیرامون اهدای گامت و جنین می‌باشد. پرسش‌های اساسی که در این اثر پژوهشی بدان‌ها پرداخته خواهد شد عبارتند از:
شرایط درخواست کنندگان و اهدا کنندگان جنین در قانون نحوه انتقال جنین به زوجین نابارور چگونه تبیین شده است؟
فقهای امامیه در خصوص مشروعیت یا عدم مشروعیت تلقیح مصنوعی چه نظریاتی ارائه نموده اند؟
و در نهایت در تعیین نسب طفل متولد شده از تلقیح مصنوعی چه معیارهایی مناط اعتبار بوده و طفل منسوب به چه کسی خواهد بود؟
از رهگذر مطالعات و بررسی‌های انجام شده بدست می‌آید که در اتفاق‌نظر کلی فقها و حقوقدانان تلقیح مصنوعی میان اسپرم شوهر و تخمک زوجه و همچنین تلقیح خارج از رحم جایز است لیکن در خصوص تلقیح مصنوعی زوجه با تخمک زن أجنبیه، عده‌ای از فقها قائل به جواز و عده‌ای دیگر همچون آیت الله فاضل لنکرانی قائل به حرمت هستند. در نهایت نیز تحقق نسب در حالت لقاح داخل‌رحم و خارج از رحم و همچنین نسب پدری و مادری طفل ناشی از اهداء جنین به تفصیل مورد بررسی قرار خواهند گرفت. نکته شایان توجه دیگر آن است که یکی از نقص‌های مهم قانون نحوه انتقال جنین به زوجین نابارور، سکوت درباره امکان یا حرمت نکاح طفل با زوجین اهدا گیرنده است. اگر چه اخلاق عمومی چنین نکاحی را نمی‌پذیرد با این حال از مفاد قانون فوق نمی‌توان دلیلی بر وجود حرمت استنباط نمود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |