مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی ایران
Journal of Medical Council of Iran
دوره 43، شماره 3 - ( 1404 )
جلد 43 شماره 3 صفحات 82-76 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.AJAUMS.REC.1399.014
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hajali M H, Karbalaei-Musa H, Kianpour P, Veisy M S, Tavakoli J, Jahangirifard B. Comparative Study of Three Drug Combinations for Digital Nerve Blocks in Patients with Finger Injuries. jmciri 2025; 43 (3) :76-82
URL: http://jmciri.ir/article-1-3368-fa.html
URL: http://jmciri.ir/article-1-3368-fa.html
حاجعلی محمدحسین، کربلایی موسی حمیدرضا، کیانپور پریسا، ویسی محمدسعید، توکلی جلیل، جهانگیری فرد بابک. بررسی مقایسه ای سه ترکیب دارویی جهت اعمال بلوک عصبی انگشت در بیماران با آسیب انگشتان دست. مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی ایران. 1404; 43 (3) :76-82
محمدحسین حاجعلی 
، حمیدرضا کربلایی موسی ، پریسا کیانپور ، محمدسعید ویسی ، جلیل توکلی ، بابک جهانگیری فرد
، حمیدرضا کربلایی موسی ، پریسا کیانپور ، محمدسعید ویسی ، جلیل توکلی ، بابک جهانگیری فرد
گروه بیهوشی و مراقبت‌های ویژه، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران
چکیده: (4 مشاهده)
چکیده
زمینه: آسیب‌های انگشت از جمله شکستگی، دررفتگی و پارگی در پوست، اعصاب، رگ‌های خونی و یا تاندون‌ها، از شایع‌ترین آسیب‌های ارتوپدی هستند که نیاز به مدیریت درد مؤثر دارند. هدف از این مطالعه، ارزیابی و مقایسه سه ترکیب دارویی مختلف شامل لیدوکائین به تنهایی، لیدوکائین همراه با دگزامتازون و لیدوکائین همراه با بیکربنات‌سدیم در ایجاد بلوک عصبی انگشتان برای بیماران ترومایی بود. این مطالعه با هدف تعیین بهترین ترکیب دارویی برای کاهش درد، افزایش مدت زمان بی‌دردی و بهبود رضایت بیماران انجام شد.
روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی گذشته‌نگر بر روی 90 بیمار بین سنین 18 تا 90 سال انجام شد که در سال 1397 به بیمارستان امام رضا (ع) تهران مراجعه کرده بودند. بیماران به سه گروه تقسیم شدند: گروه A (لیدوکائین به تنهایی)، گروه B (لیدوکائین+دگزامتازون)، و گروه C (لیدوکائین+بیکربنات سدیم). داده‌های جمع‌آوری شده شامل جنسیت، شاخص توده بدنی (BMI)، زمان شروع بی‌دردی، مدت زمان بی‌دردی، رضایت بیماران و شدت درد پس از عمل جراحی بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که گروه B (لیدوکائین+دگزامتازون) بیشترین رضایت بیماران (%70) و کمترین شدت درد (%76/7 درد خفیف) را داشت. همچنین، این گروه طولانی‌ترین مدت زمان بی‌دردی (96/71 دقیقه) را نشان داد. در مقابل، گروه C (لیدوکائین+بیکربنات سدیم) سریع‌ترین زمان شروع بی‌دردی (2/49 دقیقه) را داشت، اما مدت زمان بی‌دردی در این گروه کوتاه‌تر بود (37/07 دقیقه). گروه A (لیدوکائین به تنهایی) کمترین رضایت بیماران (%16/7) و بیشترین شدت درد (%66/7 درد متوسط) را داشت. تفاوت‌ها بین گروه‌ها از نظر آماری معنی‌دار بود (P<0/001).
نتیجه‌گیری: ترکیب لیدوکائین با دگزامتازون به عنوان یک روش مؤثر در بلوک عصبی انگشتان، نه تنها درد را به طور قابل توجهی کاهش داد، بلکه رضایت بیماران را نیز افزایش داد و مدت زمان بی‌دردی را به طور معنی‌داری طولانی‌تر کرد. این یافته‌ها می‌تواند به بهبود پروتکل‌های مدیریت درد در بیماران ترومایی کمک کرده و استفاده از دگزامتازون به عنوان یک مکمل مؤثر در بلوک‌های عصبی را توجیه کند.
زمینه: آسیب‌های انگشت از جمله شکستگی، دررفتگی و پارگی در پوست، اعصاب، رگ‌های خونی و یا تاندون‌ها، از شایع‌ترین آسیب‌های ارتوپدی هستند که نیاز به مدیریت درد مؤثر دارند. هدف از این مطالعه، ارزیابی و مقایسه سه ترکیب دارویی مختلف شامل لیدوکائین به تنهایی، لیدوکائین همراه با دگزامتازون و لیدوکائین همراه با بیکربنات‌سدیم در ایجاد بلوک عصبی انگشتان برای بیماران ترومایی بود. این مطالعه با هدف تعیین بهترین ترکیب دارویی برای کاهش درد، افزایش مدت زمان بی‌دردی و بهبود رضایت بیماران انجام شد.
روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی گذشته‌نگر بر روی 90 بیمار بین سنین 18 تا 90 سال انجام شد که در سال 1397 به بیمارستان امام رضا (ع) تهران مراجعه کرده بودند. بیماران به سه گروه تقسیم شدند: گروه A (لیدوکائین به تنهایی)، گروه B (لیدوکائین+دگزامتازون)، و گروه C (لیدوکائین+بیکربنات سدیم). داده‌های جمع‌آوری شده شامل جنسیت، شاخص توده بدنی (BMI)، زمان شروع بی‌دردی، مدت زمان بی‌دردی، رضایت بیماران و شدت درد پس از عمل جراحی بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که گروه B (لیدوکائین+دگزامتازون) بیشترین رضایت بیماران (%70) و کمترین شدت درد (%76/7 درد خفیف) را داشت. همچنین، این گروه طولانی‌ترین مدت زمان بی‌دردی (96/71 دقیقه) را نشان داد. در مقابل، گروه C (لیدوکائین+بیکربنات سدیم) سریع‌ترین زمان شروع بی‌دردی (2/49 دقیقه) را داشت، اما مدت زمان بی‌دردی در این گروه کوتاه‌تر بود (37/07 دقیقه). گروه A (لیدوکائین به تنهایی) کمترین رضایت بیماران (%16/7) و بیشترین شدت درد (%66/7 درد متوسط) را داشت. تفاوت‌ها بین گروه‌ها از نظر آماری معنی‌دار بود (P<0/001).
نتیجه‌گیری: ترکیب لیدوکائین با دگزامتازون به عنوان یک روش مؤثر در بلوک عصبی انگشتان، نه تنها درد را به طور قابل توجهی کاهش داد، بلکه رضایت بیماران را نیز افزایش داد و مدت زمان بی‌دردی را به طور معنی‌داری طولانی‌تر کرد. این یافته‌ها می‌تواند به بهبود پروتکل‌های مدیریت درد در بیماران ترومایی کمک کرده و استفاده از دگزامتازون به عنوان یک مکمل مؤثر در بلوک‌های عصبی را توجیه کند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
سایر موارد
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |